Our score
7.3รีวิวเว็บตูน “ไอ้กากอยากมีซีน” เรื่องราวการแก้แค้นของขี้แพ้คนหนึ่ง
จุดเด่น
- การเล่าเรื่องค่อนข้างเรียล อยู่ในพื้นฐานความเป็นจริงไม่เว่อร์จนเกินไป
- ขายความสะใจ ชอบความสะใจต้องอ่าน
- ยังมีอีกหลายปมตัวละครที่น่าสนที่จะตามอ่าน
จุดสังเกต
- คาแรกเตอร์ดีไซน์แอบไปซ้อนทับคล้ายเรื่อง lookism เกินไปหน่อย
ปัญหาความรุนแรงในโรงเรียนเป็นอีก 1 พล็อตเรื่องยอดนิยมที่ไม่ว่าจะทำกี่เรื่องต่อกี่เรื่องในการ์ตูนแนวมังฮวาก็มักจะเป็นที่สนใจกับแฟนการ์ตูนเป็นอย่างมาก และสำหรับเรื่อง “ไอ้กากอยากมีซีน” ที่ผมได้นำมารีวิวในวันนี้ก็เป็น 1 ในนั้นเช่นกัน และแถมเป็นการ์ตูนเรื่องใหม่แกะกล่องที่เพิ่งเปิดตัวมาไม่นานนี้ แต่กลับเป็นที่น่าสนใจกับแฟนการ์ตูนที่ติดตาม Webtoon มาก ๆ จนคะแนนเรตติงในปัจจุบันมีมากถึง 9.59 เลยทีเดียว
เรื่อง – ไอ้กากอยากมีซีน
เจ้าของผลงาน – Woong
เรตติงปัจจุบันใน Webtoon – 9.59
ตอนใหม่ออกทุกวัน อาทิตย์
แนว – แอ็กชัน
ปัจจุบันมี 12 ตอน (ยังไม่จบ)
แนะนำตัวละคร
อีอึนซัง – ขี้แพ้และเป็นเหยื่อของการการบูลลี่ในโรงเรียน
ชเวจองแด – หัวโจกกลุ่มนักเลงที่รังแกอึนซัง
ชเวบอมชาน – เมนเทอร์ประจำตัวของอึนซัง และยังเป็นคนที่เป็นสอนศิลปะป้องกันตัวให้อึนซัง
กุกจินมุน – แฟนคลับของอึนซัง
คิมบยอล – อินฟูลเอนเซอร์ยอดติดตามหลักล้าน เป็นเพื่อนร่วมโรงเรียนของอึนซัง
เรื่องย่อ
อีอึนซัง คือเด็กตัวอวบ ขี้กลัว อ่อนแอ แรงน้อยในโรงเรียน นั่นจึงทำให้เค้ามีคุณสมบัติครบถ้วนของการเป็นขี้แพ้และเหยื่อของการบูลลี่ของพวกนักเลงในโรงเรียน ไม่ว่าจะเป็นการใช้กำลังกดขี่ข่มเหง ไถตังค์ ใช้งาน หลอกเล่นงานความรู้สึกต่าง ๆ นานา ทำให้ท้ายที่สุดเค้าก็ทนไม่ไหวและตัดสินใจใช้เวลา 2 เดือนในช่วงปิดเทอมเพื่อเข้าไปออดิชันในรายการต่อสู้เพื่อเปลี่ยนแปลงตัวเอง
อาจจะเพราะมีเป้าหมายชัดเจนนั่นจึงทำให้ อีอึนจัง ประสบความสำเร็จมาก ๆ ในรายการนี้ในเวลาเพียง 2 เดือนเท่านั้น ไม่ว่าจะมีฐานแฟนคลับมากมาย ร่างกายแข็งแรงขึ้น จากที่อ้วนมีแต่ไขมันก็แปรเปลี่ยนกลายเป็นกล้ามเนื้อพร้อมกับได้ทักษะสกิลการต่อสู้มากมายจากเมนเทอร์ในรายการ จนในที่สุดเวลาช่วงเปิดเทอมก็มาถึง เค้าต้องกลับไปเจอหน้าพวกนักเลงที่เคยรังแกเค้าอีกครั้ง แต่ทว่าตอนนี้เค้าไม่ใช่ไอ้กากอึนจังคนเดิมอีกต่อไปแล้ว
รีวิวความรู้สึกหลังอ่าน
จุดขายคือการแก้แค้นที่สะใจ
หลังจากที่ผมอ่านการ์ตูนเรื่องจนถึงตอนล่าสุดก็ได้พบว่าจริง ๆ แล้วเนื้อหาของการ์ตูนเรื่องนี้แทบจะไม่มีอะไรที่มันหวือหวาหรือมีประเด็นที่อยากจะเล่าเยอะแยะอะไรมากเลย ก็แค่หมาหัวเน่าที่โดยบูลลี่มาเยอะจนอยากสู้กลับจนต้องไปเปลี่ยนแปลงตัวเองแล้วกลับเพื่อมาแก้แค้นคนที่เคยแกล้งตัวเอง ถือว่าเป็นสูตรสำเร็จของการ์ตูนแนว ๆ นี้ก็ว่าได้ แต่เพราะอะไรไม่รู้แม้มันจะคือการ์ตูนแนวทั่ว ๆ ไป แต่สำหรับเรื่องนี้มันกลับสนุกมาก สะใจทุกครั้งที่เห็นพระเอกสามารถเอาคืนพวกนักเลงได้ อารมณ์มันจะเหมือนกับพระเอกชุบตัวมาแล้วไล่เก็บตัวร้ายทีละคน ๆ ไปเรื่อย ๆ ไต่ระดับไปตั้งแต่นักเลงลูกจ๊อกไปยังบอสใหญ่ นักเลงแต่ละคนก็จะมีสตอรี่ที่เคยทำกับพระเอกต่างกันออกไป แล้วพระเอกก็จะสวนกลับในสิ่งที่ตัวเองเคยโดนเสมอ คือมันเป็นอะไรที่สาแก่ใจมาก แค่ได้เข้ามาอ่านแล้วเห็นฉากพวกนี้ก็คุ้มเปย์แล้วเอาจริง
ฉากแอ็กชันแม้จะดูเรียบ ๆ แต่ก็เรียล
ในเมื่อนี่คือการ์ตูนแอ็กชันแน่นอนว่าฉากต่อสู้จะต้องเป็นตัวที่ชูโรง แต่กลับไม่ใช่กับเรื่องนี้ที่ดูเหมือนจะไม่ได้มีแอ็กชันที่โดดเด่นสักเท่าไหร่นักแต่ดันกลับเป็นข้อดีที่ผมชอบซะงั้น เพราะอะไรผมถึงชอบ? นั่นก็เพราะแอ็กชันของเรื่องนี้มันธรรมดาแบบสมเหตุสมผลดี ก่อนอื่นต้องอย่าลืมว่าตัวเอกคือขี้แพ้มาทั้งชีวิตแค่ได้ไปฝึกมาแค่ 2 เดือนจะให้กลับมากลายเป็นสุดยอดอาวุธเคลื่อนที่นี่ก็ดูจะเว่อร์เกินไป นั่นจึงทำให้แอ็กชันในการ์ตูนเรื่องนี้จะออกแนวเป็นศิลปะการต่อสู้ที่วางแผนเอาไว้ก่อนแล้วจากการคาดเดาของตัวเอก ยกตัวอย่างเช่นนักเลงคนนี้ยั่วยุง่าย ด่าปุ๊ปพุ่งเข้าใส่ปั๊ปก็จัดการด้วยท่าทุ่มของยูโดที่เคยเรียนมา เป็นต้น
รวมถึงการเล่าเรื่องด้วยเช่นกัน การ์ตูนเรื่องนี้ไม่ได้เน้นมุมกล้องที่หวือหวา หรือแอ็กชันที่เวอร์วังกระโดดขึ้นฟ้าตีลังกาเตะอะไรขนาดนั้น ส่วนมากจะเป็นการดำเนินเรื่องไปเรื่อย ๆ ผ่านแผนการที่ตัวเอกจัดเตรียมมาเพื่อแก้แค้น และจะค่อย ๆ เข้าใจเรื่องราวเพิ่มขึ้นทีละนิดแบบพระเอกเรียนอะไรมา ทำไมต้องทำแบบนี้ แต่ก่อนโดนอะไรมาเพิ่มอีกบ้าง ซึ่งต้องยอมรับตรงจุดนี้ว่าการ์ตูนเรื่องนี้ทำให้เราเชื่อทุกการกระทำของตัวละครจริง ๆ เพราะทุกอย่างมันดูสมเหตุสมผลและน่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ได้จริง ๆ ในโลกความเป็นจริง
งานภาพยังไม่ใช่จุดขายของเรื่องนี้นัก
สำหรับในส่วนของงานภาพไม่ว่าจะลายเส้น ดีเทล แสงเงา คาแรกเตอร์ดีไซน์ ผมค่อนข้างจะรู้สึกเฉย ๆ คือมันก็ไม่ได้แย่นะ แต่ก็ไม่ได้ดีถึงขนาดที่จะยกขึ้นมาเป็นจุดเด่นได้ สารภาพตามตรงว่าตอนแรกที่เห็นการ์ตูนเรื่องเด้งขึ้นมาผมคิดว่านี่คือการ์ตูนเรื่องใหม่ของ ปาร์ค แทจุน (ผู้แต่ง lookism) คือลายเส้นมันคล้ายกันมากแบบมาก ๆ โดยเฉพาะคาแรกเตอร์ดีไซน์ที่แต่ละตัวละครมันทำให้ไปนึกถึงการ์ตูนเรื่อง lookism เกินไปหน่อย
สรุป
โดยรวมนี่คือการ์ตูนที่เน้นให้เราได้ตามเอาใจช่วยขี้แพ้คนนึงที่ลุกขึ้นสู้โดยการเปลี่ยนแปลงตัวเอง ซึ่งผมชอบบรรยากาศโดยรวมของเรื่องนี้มากเพราะมันนำเสนอออกมาได้ค่อนข้างเรีบล แบบเราจะรู้สึกเชื่อจริง ๆ ว่าเรื่องแบบนี้มันจะสามารถเกิดขึ้นได้จริง ๆ ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนมีความสมเหตุสมผลในตัวของมันเอง และความรู้สึกสะใจที่ตัวเอกสามารถเอาคืนพวกนักเลงได้ก็จะเป็นเหมือนสารเสพติดที่จะทำให้เราอยากอ่านการ์ตูนเรื่องนี้ไปเรื่อย ๆ เพื่อที่จะได้รับความรู้สึกแบบนั้นอีกเรื่อย ๆ
แต่กลับรู้สึกว่าประเด็นการบูลลี่ของเรื่องนี้มันยังเบาไปหน่อยเมื่อเทียบกับการ์ตูนมังฮวาเรื่องอื่น ๆ ในเว็บตูน แบบไหน ๆ ก็ขายประเด็นนี้เป็นหลักก็น่าจะเอาให้สุดกว่านี้อีกนิด นี่ถ้าเล่นประเด็นใหญ่กว่านี้อีกหน่อยความสะใจที่ได้อ่านน่าจะทวีคูณกว่านี้มาก แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นนี่ก็ยังถือว่าเป็นการ์ตูนใหม่แกะกล่องที่มีจำนวนตอนให้อ่านเพียง 12 ตอนเท่านั้น เพราะทุกครั้งที่พระเอกจัดการนักเลงคนนึงก็จะค่อย ๆ มีการเฉลยปมที่พระเอกเคยโดนกระทำในตอนที่เป็นเหยื่อเพิ่ม ผมเชื่อเลยว่าในอนาคตน่าจะมีประเด็นที่แรงกว่านี้แน่นอนและมันจะต้องเดือดขึ้นอย่างมหาศาล แต่ไม่ว่ายังไงสำหรับผมการ์ตูนเรื่องนี้ก็ได้กลายเป็น 1 ในการ์ตูนในเว็บตูนที่ผมลิสต์ไว้แล้วว่าจะตามอ่านมันจนจบแน่นอน สรุปผมชอบครับ
พิสูจน์อักษร : สุชยา เกษจำรัส