ประวัติศาสตร์ของรองเท้าส้นสูงสามารถย้อนกลับไปยังจุดเริ่มต้นได้ถึงศตวรรษที่ 15 เมื่อทหารของชาวเปอร์เซียนิยมสวมรองเท้าที่มีส้นสูงเพื่อช่วยให้พวกเขาเหยียบโกลนได้สะดวกเวลาขึ้นหลังม้า และช่วยให้ปลอดภัยเวลาขี่ม้า
รองเท้าส้นสูงเริ่มปรากฏให้เห็นในยุโรปในปี 1599 เมื่อชาวเปอร์เซียเริ่มอพยพเข้าสู่ยุโรปตะวันตก เพื่อช่วยรบทำสงครามกับจักรวรรดิออตโตมัน ระหว่างที่ชาวเปอร์เซียเดินรอบ ๆ ปราสาท พวกเขาจะสูงสง่าเพราะสวมรองเท้าส้นสูง พอบรรดาขุนนางชาวยุโรปสังเกตเห็นก็รู้สึกว่าต้องสวมรองเท้าส้นสูงด้วยเช่นกัน เพื่อที่จะไม่น้อยหน้าชาวเปอร์เซีย และนั่นเป็นจุดเริ่มต้นที่รองเท้าส้นสูงเริ่มเป็นเครื่องแต่งกายของผู้ชายชาวยุโรป โดยเฉพาะกษัตริย์และชนชั้นสูง โดยรองเท้าส้นสูงสำหรับผู้ชายในตอนแรกมีส้นหนา
ผู้ที่ทำให้รองเท้าส้นสูงเป็นที่จดจำคือ พระเจ้าหลุยส์ที่ 14 แห่งฝรั่งเศส (Louis XIV de France) ที่มีพระวรกายที่เตี้ยแค่ 162 เซนติเมตร พระองค์จึงโปรดปรานการสวมรองเท้าส้นสูงเป็นประจำ โดยรองเท้าส้นสูงของพระเจ้าหลุยส์ที่ 14 มีส้นสีแดง ประดับโบว์สีแดง และมีส้นสูงถึง 3-4 นิ้ว หลังจากนั้นขุนนางในราชสำนักต่างก็พากันสวมรองเท้าส้นสูงตามอย่างพระเจ้าหลุยส์ที่ 14 แต่มีการออกกฏกำหนดความสูงตามตำแหน่งของขุนนาง (ส้นยิ่งสูงก็ยิ่งแสดงถึงความมีอำนาจ)
จากนั้นไม่นานสุภาพสตรีก็เริ่มสวมรองเท้าส้นสูงด้วยเช่นกัน แต่มีลักษณะส้นที่เล็กบาง ต่างจากส้นสูงของผู้ชายที่หนา หลังจากเกิดการปฏิวัติฝรั่งเศสในปลายยุค 1780’s รองเท้าส้นสูงก็เริ่มกลายเป็นแฟชั่นของผู้หญิงมากขึ้นเรื่อย ๆ และลดความนิยมลงในหมู่ผู้ชายจนไม่เห็นอีกเลย
อ้างอิง
https://rb.gy/2taegd
พิสูจน์อักษร : สุชยา เกษจำรัส