[รีวิว] บางกอก สยอง: เล่าเรื่องโอเค แต่ที่เหลือต้องพัฒนา

Our score

6.4

บางกอก สยอง

จุดเด่น

1. เล่าเรื่องสนุกระดับดูเพลิน ๆ
2. นักแสดงเลือกมาโอเค ทำได้ดี

จุดสังเกต

1. คุณภาพด้านภาพ อาร์ต ยังไม่ถึงหนังฉายโรง
2. ตรรกะป่วยในบางตอน
3. ขาดเอกลักษณ์ในงานบางตอน

• ตรรกะ ความสมบูรณ์ของบท

  6.0

• คุณภาพงานสร้าง

  5.0

• ความแปลกใหม่

  7.5

• ความสนุก

  7.0

• ความคุ้มค่าตั๋ว

  6.5

สนับสนุนข้อมูลโดย Major Cineplex

เรื่องย่อ

กรุงเทพฯ เป็นเมืองที่สวยงามโดยเฉพาะยามค่ําคืน มีสตรีทฟูดส์ที่โด่งดังไปทั่วโลกมีความบันเทิงให้ค้นหา…แต่จะมีใครรู้ไหมว่า บางมุมของกรุงเทพฯ เคยเป็นสถานที่ๆ มีเรื่องราวน่าสะพรึง ชวนขนหัวลุกเช่นกัน

หนังไทยยังคงแสวงหาดาวดวงใหม่มาค้ำจุนวงการแบบหวังฟลุ้กกันอยู่เป็นระยะ และนี่คือการทดลองงานของดาวรุ่งที่มาลองทำหนังสั้น 3 ชุดร้อยรวมเป็นหนังยาวอีกครั้ง และแน่นอนว่าแนวหนังที่เพลย์เซฟมากสุดในบ้านเราสำหรับการทดลองคือ หนังผี หนังตลก เพราะถูกจริตคนดูหนังไทยทั่วไป ทั้งยังวัดฝีมือดาวรุ่งได้ง่ายเพราะต้องอาศัยทักษะในการเล่าเรื่อง จังหวะหนัง และรสนิยมอีกหลายอย่างได้ชัดเจน

มาดูกันว่าแต่ละตอนจะเป็นอย่างไร

Play video

สวัสดีปีใหม่ โดย อนุสรณ์ สร้อยสงิม : แก้ม (ญี่ปุ่น – ณภัทร บรรจงจิตไพศาล) สาวออฟฟิศนิสัยทะเยอทะยาน ที่ต้องทํางานในวันสิ้นปีเพื่อแลกกับอนาคตและตําแหน่งงานที่ดีขึ้นเพื่อครอบครัว โดยรุ่นพี่ที่นั่งข้างกันของเธอ เพิ่งตายในที่ทํางานก่อนหน้านี้เพียงไม่กี่วัน ทั้งยังมีคนบอกว่าเห็นเขาใส่ชุดซานต้ามานั่งทำงานต่อด้วย

นี่เป็นตอนที่ ผกก. ที่มีประสบการณ์หนังโรงมาก่อนหน้าแล้วอย่างเรื่อง Present Perfect แค่นี้ก็ดีแล้ว ได้ออกแบบมาเป็นหนังสยองทางเขย่าขวัญแนวฟิล์มนัวร์หักมุมไปมา โดยมีลูกเล่นเรื่องพื้นที่ปิด ตัวละครน้อย บรรยากาศชวนน่าสงสัย รวมถึงปริศนาที่หากต้องการรอดก็ต้องรู้ตัวตนของฆาตกรให้ไวว่ามันคืออะไร คน? ผี? หรือใคร? ซึ่งการเล่าเรื่องก็ถือว่าสร้างความตื่นเต้นได้ดีระดับหนึ่ง แม้จะไม่ได้ใหม่มาก แต่ก็คุมทิศทางเรื่องได้ไม่ถือว่าหลุดเกินไป (ทั้งที่มีโอกาสหลุดไปได้ง่ายมาก) จุดที่น่าเสียดายคงเป็น ความเป็นหนัง ที่ดูออกไปทางทีวีมากกว่าอยู่สักหน่อย การแต่งศพดูหลอกตา และส่วนที่ขัดใจอยู่พอประมาณคือการคุมอาร์ต รวมถึงรสนิยมต่าง ๆ เช่น พร็อพ การเคลื่อนกล้องหลายอย่างดูธรรมดา จนไม่น่าจดจำ ทั้งที่พยายามใช้ชุดซานต้าเป็นกิมมิก แต่ก็ไม่ได้ถูกนำมาขยาย หรือใช้ได้อย่างรู้สึกว่าจำเป็นต้องเป็นซานต้าแต่อย่างใด กลายเป็นว่าพอจบก็ได้เพียงความรู้สึกว่า เล่าสนุกตื่นเต้นพอได้ หักมุมก็พอยอมรับได้ แล้วจบไป

โรงมหรศพ โดย อัลวา ริตศิลา : ออย (ธนัญญา หมั่นทวี) สาวสก๊อยนัด เสี่ยกํามะลอ (แร็ปเอก นราวุธอํานวย) ผ่านแอปเดทฯ ให้มาพบกันครั้งแรกที่โรงภาพยนตร์ หวังจะมีซัมติง ที่ไหนได้กลับแอบเข้าไปในโรงที่เขาห้ามเข้า โรงเปล่าที่ปิดตายฉายหนังวนทิ้งไว้ไร้คนดูเรื่องราวขนหัวลุกจึงบังเกิด

เป็นตอนที่มีลีลาการเล่าแปลกดี และส่วนตัวคิดว่าดูมีเอกลักษณ์มากสุดในทั้ง 3 ตอน หนังเปิดด้วยปริศนาที่จะวนมาทับซ้อนเพื่อเฉลยในตอนหลัง การนำแร็ปเอกมาเล่นก็ถือว่าคุมได้พอประมาณ แต่ยังใช้งานได้ไม่เต็มศักยภาพ อาจด้วยจังหวะการเล่าที่ยังไม่ลงตัวในบางฉาก (โดยเฉพาะเมื่อต้องการความขบขัน) อาจด้วยผู้สร้างน่าจะเกี่ยวข้องกับความเชื่อทางวัดแขก จึงทำให้หนังมีรสที่แปลกจากหนังผีอื่น ๆ และทำให้หนังดูมีอะไรโดยปริยาย ทว่าปัญหาอย่างเดียวกันกับหนังตอนอื่น ๆ คือ หนังยังยกคุณภาพด้านภาพ และรสนิยมของการใช้อาร์ตในหนังได้ไม่ชัดเจน ทำให้ก้ำกึ่งระหว่างความเป็นหนังโรงกับหนังทีวี โดยเฉพาะความเชยบางอย่างที่ไม่ชัดเจนว่าเป็นความตั้งใจเพื่อเล่นสไตล์ หรือเชยโดยธรรมชาติของงานเอง แต่โดยรวมก็ถือว่าเป็นตอนที่ดูสนุกอีกตอน และน่าจะเกลาให้หลอนขึ้น และเอกลักษณ์ชัดกว่านี้ได้

สวัสดีบางกอก โดย ธาลวิมล อ่อนพาปลิว : บี (เชอรีน ณัฐจารี หรเวชกุล) แอน (ปริม กรวรรณ หลอดสันเทียะ) 2 นักศึกษาสาวเพื่อนซี้เข้ากรุงเทพ เพื่อมาทํางานพิเศษแต่ดันมาเช่าบ้านที่มีประวัติสุดสะพรึง เรื่องราวหลอน ๆ ฮา ๆ จึงเกิดขึ้น

เป็นตอนที่วางไว้ให้ตลกได้มากสุด ด้วยทั้งคาแรกเตอร์ และลูกเล่นในฉากต่าง ๆ ทว่าก็ต้องยอมรับว่าได้ผลบ้างเป็นบางฉาก และบางฉากก็ออกอาการแป้กแบบแรง ๆ ด้วยจังหวะยังไม่แม่น แต่ฉากที่เล่นกับการไลฟ์เฟซก็ถือว่าทำได้สนุกดี ความไม่ลงตัวของหนังก็มาจากจุดที่กลมกลืนระหว่างความตลกร้ายและความสยองได้ไม่ค่อยดี ทั้ังที่ว่ากันตรง ๆ ผีในเรื่องนี้ดูทรงน่ากลัวกว่าทุกเรื่องเสียอีก และปัญหาใหญ่ที่สุดก็คงเป็นการเฉลยจุดหักมุมในตอนท้ายเรื่องที่แบบว่า หนังไปโปรยคำใบ้ให้มาสู่จุดนี้ตอนไหน ยิ่งการกระทำของตัวละครเมื่อย้อนนึกกลับไปก็ประหลาดแบบโคตร ๆ ทวีความไม่สมเหตุสมผลไปใหญ่ แต่กระนั้นก็ยังมีข้อดีตรงจุดที่การหลอกหลอนนั้นทำได้ดีในบางฉาก และการเล่นบทปากหมาของปริมนั้นช่วยดึงให้หนังยังคงน่าสนใจได้ตลอดตอน แต่ก็นั่นล่ะพอเฉลยปุ๊บเราก็ได้แต่เกาหัวแกร่ก ๆ ว่าอิหยังวะ

โดยรวมก็ต้องบอกว่าแม้ผู้กำกับหลายคนจะมีประสบการณ์ในการทำหนังสั้น หรืองานโปรดักชั่นมาหลายปี แต่รสนิยมและคุณภาพงานยังไม่ยกระดับตัวหนังให้น่าจดจำได้นัก กระนั้นเราก็ยังจะพอเห็นฝีไม้ลายมือในการเล่าเรื่อง ว่าเป็นคนเล่าเรื่องได้สนุกอยู่เหมือนกัน ถ้าพัฒนาหรือให้เวลากับหนังมากกว่านี้อีก อาจทำได้ดีและน่าจดจำขึ้น ก็เป็นกำลังใจให้หนังไทยและคนทำหนังไทยต่อไปครับ

บางกอก สยอง แต่ถ้าอยากจองตั๋ว ทำได้ทั่วประเทศ เพียงกดที่รูปด้านล่าง