[รีวิว] Six Characters มายาพิศวง – บทเรียน “การละคอน” สะท้อนในภาพยนตร์

Our score

7.2

Release Date

15/09/2022

ความยาวหนัง

127 นาที

แนวหนัง

ดรามา ลึกลับ

ผู้กำกับ

ม.ล. พันธุ์เทวนพ เทวกุล

นักแสดง

มาริโอ เมาเร่อ เขมนิจ จามิกรณ์

Our score

7.2

จุดเด่น

1. นี่คือหนังที่ผสมผสานความเป็นละครเวทีเข้ากับภาพยนตร์ได้อย่างแปลกใหม่
2. มาริโอ เมาเร่อ สามารถทลายกำแพงอคติผู้ชมได้อย่างน่าชื่นชม
3. แพนเค้ก เขมนิจ โดดเด่นมาก
4. ความสนุกของหนังถือว่าทำได้ดี เป็นหนังหม่อมน้อยที่บันเทิงที่สุดแล้ว

จุดสังเกต

1. เรื่องราวในหนังดูไกลตัวผู้ชมพอสมควรและเรียกร้องให้ต้องตั้งใจดูและคิดตามมาก
2. การแสดงแบบละครเวทีบางช่วงก็ยังดูแปลก ๆ แปร่ง ๆ ผิดที่ผิดทาง

• การแสดง

  8.0

• โปรดักชัน

  7.0

• บทหนัง

  7.0

• ความบันเทิง

  7.0

• ความคุ้มค่าในการรับชม

  7.0

วันที่ 15 กันยายน 2565 นอกจากจะเป็นวันกำหนดฉายของ ‘Six Characters มายาพิศวง’ เป็นวันแรกแล้ว มันยังเป็นวันที่เหมือนสวรรค์ได้ลิขิตให้หม่อนหลวงพันธุ์เทวนพ เทวกุล หรือหม่อมน้อย บรมครูการแสดงคนสำคัญของไทยได้เดินทางสู่บทสุดท้ายของชีวิต ราวกับว่าคำพูดที่ท่านได้เคยกล่าวในวีดีโอโปรโมตภาพยนตร์ว่าจะเป็นภาพยนตร์เรื่องสุดท้ายในชีวิตกลายเป็นเรื่องจริงอย่างน่าตกใจ และขอยอมรับตามตรงว่าการจากไปของหม่อมน้อยได้ส่งผลต่อการชมภาพยนตร์เรื่องนี้ในระดับที่สั่นสะเทือนจิตใจผมเป็นอย่างยิ่ง

‘มายาพิศวง’ ดัดแปลงมาจากบทละคร ‘Six Characters in Search of an Author’ ของ ลุยจิ พิรานเดลโล (Luigi Pirandello) ที่หม่อมน้อยได้รู้จักในปีพ.ศ. 2515 โดยการแนะนำของอาจารย์สดใส พันธุมโกมล ผู้ก่อตั้งภาควิชาศิลปะการละคร คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยและเป็นผู้ดำริสร้างเป็นละครเวทีประจำปีนั้นและด้วยเรื่องราวที่สะท้อนถึงธาตุแท้ของความเป็นมนุษย์ การวิพากษ์ระหว่างความจริงกับเรื่องแต่งที่โดนใจเลยทำให้หม่อมน้อยหยิบมาดัดแปลงและตั้งใจนำศิลปะภาพยนตร์และศิลปะการละครมาทดลองเขย่ารวมกัน

เรื่องย่อที่ทุกคนต้องรู้ก่อนเข้าโรงมีเพียงว่า มีกองถ่ายภาพยนตร์เรื่องหนึ่งที่ต้องประสบปัญหาไฟดับในระหว่างการถ่ายทำ และท่ามกลางความวุ่นวายนั้นเองมีบุคคลนิรนาม 6 คนที่อ้างว่าตัวเองไม่ใช่มนุษย์แต่เป็นตัวละครที่ถูกนักประพันธ์ทอดทิ้งไม่ยอมเขียนตอนจบและสาเหตุที่พวกเขาเดินทางมาที่กองถ่ายในวันนี้ก็เพื่อให้ผู้กำกับยอมเอาเรื่องของพวกเขาไปแต่งและเล่นต่อจนจบ โดยมีสายตาของดาราเบอร์ใหญ่และทีมงานเป็นพยานในเหตุการณ์แปลกประหลาดครั้งนี้

สิ่งกวนใจเดียวของการชมภาพยนตร์อย่าง ‘มายาพิศวง’ มีเพียงว่าเรื่องเล่าของมันไม่ได้ถูกแต่งมาเพื่อความบันเทิงของทุกคนแน่ ๆ ยิ่งมาผนวกการกำกับสไตล์หม่อมน้อยที่เอาศาสตร์ละครเวทีมาใช้กับภาพยนตร์เป็นหลักแล้ว ก็อดไม่ได้ที่ความไม่เข้าที่เข้าทางมันจะกระแทกตาคนดูตั้งแต่วินาทีแรกยันหนังจบ แต่กระนั้นสิ่งที่ปฏิเสธไม่ได้เลยสำหรับภาพยนตร์เรื่องนี้เห็นจะเป็นความพิถีพิถันและละเอียดละออกับทุกองค์ประกอบแบบหาได้ยากเหลือเกินในภาพยนตร์ปัจจุบัน

เริ่มต้้งแต่การดัดแปลงบทละครมาเป็นบทภาพยนตร์อีกทั้งยังใส่บริบทไทย ๆ เข้าไปโดยเฉพาะการจำลองกองถ่ายหนังไทยสมัยก่อนยุคที่ดาราเป็นใหญ่ชี้เป็นชี้ตายความเป็นไปของหนังไทยแต่ละเรื่อง ทว่าบริบทดังกล่าวกลับย้อนมาเสียดแทงวงการภาพยนตร์ไทยในปัจจุบ้นได้อย่างคมคายไม่น้อยเลย ซึ่งการปรากฎตัวของ ตัวละครทั้ง 6 ที่มาวิพากษ์วิจารณ์การแสดงของ ‘ดารา’ ก็เป็นเหมือนบทเรียนที่หม่อมน้อยทิ้งไว้ให้ลูกศิษย์ทั่วบ้านทั่วเมืองทั้งที่อยู่ในหนัง ‘มายาพิศวง’ เองและบรรดาศิษย์ที่ศึกษางานของท่านผ่านผลงานว่าอะไรคือสิ่งสำคัญที่สุดสำหรับศิลปะการแสดงในทุกแพลตฟอร์มกันแน่

ซึ่งถึงแม้ว่าสารดังกล่าวจะถูกบอกออกมาแบบกระแทกหน้าคนดูในฉากจบแต่เมื่อคำนึงถึงว่านี่คือผลงานเรื่องสุดท้ายของหม่อมน้อย วิธีการที่ดูไม่มีชั้นเชิงที่สุดกลับกลายเป็นคำสอนที่จริงใจที่ครูคนหนึ่งจะมอบทิ้งไว้ให้คนผลิตผลงานศิลปะการแสดงในปัจจุบันไม่หลงลืมมันได้ดีที่สุดนั่นแหละครับ และนอกจากความประณีตพิถีพิถันในงานด้านภาพที่ได้ สยมภู มุกดีพร้อม ช่างภาพระดับโลกของไทยมารังสรรค์งานภาพสุดวิจิตรทั้งการเล่นแสงเงาในฉากเปิดตัวเหล่าตัวละครและการทำงานร่วมกับไฟในฉากที่ถูกใช้สื่อความหมายในงานละครเวทีมาปรับกับงานภาพของภาพยนตร์ได้อย่างลงตัว

ในส่วนการแสดงนั้นต้องยอมรับล่ะครับว่า หากใครได้เห็นข่าวการแคสติงนักแสดงหลายคนคงอดปรามาสพวกเขาไม่น้อยเลยทีเดียว โดยเฉพาะตัวของ มาริโอ เมาเร่อ ที่ต้องยอมรับว่าไม่ว่าจะบทบาทไหนเขาก็ถูกตั้งแง่ไว้ก่อน และคราวนี้บทผู้กำกับได้กลายเป็นแบบทดสอบสำคัญสำหรับเขาต่อหม่อมน้อย และกล่าวอย่างคนรู้ดีที่อาจไม่รู้จริง แต่เมื่อดูผลงานแล้ว ‘มายาพิศวง’ ก็ไม่ต่างจากประกาศนียบัตรของครูคนนี้ที่การันตีว่าเขาไม่ได้เป็นเพียงแค่ดาราหน้าตาดี แต่นี่คือนักแสดงอนาคตไกลและว่าที่ซูเปอร์สตาร์ของเมืองไทยได้ไม่ยาก

ส่วนคนที่โดดเด่นที่สุดคงไม่มีใครเกิน แพนเค้ก เขมนิจ จามิกรณ์ ที่คราวนี้เธอต้องมารับบท อมรา ตัวละครสุดแซ่บที่เน้นเล่นใหญ่ โอเวอร์แอ็กติง ซี่งเป็นตัวละครที่สุ่มเสี่ยงกับการสร้างความรำคาญให้คนดูเป็นอย่างยิ่ง แต่เมื่อจำนวนนาทีของหนังผ่านไป แพนเค้กกลับสามารถดึงคนดูให้เข้าอกเข้าใจชะตากรรมของตัวละครอย่างเธอ และตามความเข้าใจของผมตัวละครอมรานี่แหละคือกุญแจสำคัญที่หม่อมน้อยใช้เพื่อไขปริศนาธรรมและสารสำคัญของหนังได้อย่างแยบยล

สำหรับใครที่สนใจและคิดจะตีตั๋วชม ‘มายาพิศวง’ คำแนะนำเดียวของผมมีแต่ให้เปิดใจให้กว้างก่อนเลยครับ ช่วงแรกอาจต้องปรับตัวกับสไตล์ละครเวทีของมันสักพักแต่เมื่อต่อติดและปล่อยใจให้เรื่องราวเข้ามาโลดแล่นแบบตัดตรรกะและอคติต่าง ๆ ที่เราอาจมีต่อหนังไปได้ เชื่อว่าประสบการณ์ดูหนังครั้งนี้ในโรงภาพยนตร์จะตราตรึงและอยู่ในความทรงจำของการชมภาพยนตร์ในปี 2565 นี้แน่นอนครับ

พิสูจน์อักษร : สุชยา เกษจำรัส