Play video

ช่วงปิดเทอม เซ้นส์ (มิกค์ ทองระย้า) ถือโอกาสกลับมายังบ้านเกิดที่ชลบุรีและได้พบว่า บอม (ปราชญ์รวี) ได้หายตัวไปจากปากของ เดียร์ (พัชรินทร์ เชษฐ์สกุลวิจิตร หรือ พัชชี่วง G20) แฟนสาวของบอมที่เซ้นส์แอบมีใจให้ จนเขาได้มีโอกาสพบบอมอีกครั้งเพียงแต่ บอม ที่เขาได้เจอคือคนหรือวิญญาณ และทำไมบอมถึงไม่สามารถกลับไปหาครอบครัวและคนรักได้ บางทีเดียร์อาจจะเป็นคนที่กุมคำตอบของเรื่องนี้

โอกาสแก้มือของค่ายหนังหลัง วันหมาหอนที่ค่ายลูกเสือ ถูกสับเละ

      เพื่อนที่หายไปคือหนังเรื่องที่สองในโปรเจคต์ 7 เรื่องเล่าจากโกสต์เรดิโอ ต่อจาก วันหมาหอนที่ค่ายลูกเสือ ที่ถูกวิจารณ์ในเชิงลบอย่างหนักเมื่อเดือนตุลาคมแต่หน้าหนังของเพื่อนที่หายไปค่อนข้างแตกต่างจากวันหมาหอนที่ค่ายลูกเสืออย่างเห็นได้ชัดโดยคราวนี้หนังใช้บริการของนักแสดงละครช่อง7อย่าง มิกค์ ทองระย้า และอดีตนักร้องเกิร์ลกรุ๊ปอย่าง พัชชี่ วง G20 ที่น่าจะมีแฟนคลับที่ติดตามผลงานของทั้งคู่อยู่ประมาณหนึ่ง ส่วนงานกำกับคราวนี้หนังใช้บริการผู้กำกับหนัง 9-9-81 อีกคนอย่างอดิเรก โพธิ์ทองเพื่อบอกเล่าเรื่องราวความสยองเคล้าความทรงจำของมิตรภาพระหว่างเพื่อนจากเรื่องราวต้นฉบับที่ผู้ฟังโกสต์เรดิโอชื่นชอบโดยเปลี่ยนชื่อตัวละครและเติมแต่งบทหนังให้มีส่วนของความโรแมนติกเพิ่มตัวละครเดียร์ที่เป็นแฟนสาวของบอมเข้ามาเพื่อให้ให้ตัวละครเซ้นส์มีแรงกระตุ้นในการตามหาบอมอย่างมีเป้าหมาย แต่ผลลัพธ์กลับกลายเป็นว่าความสยดสยองขนหัวลุกที่เรื่องราวต้นฉบับให้อารมณ์ความลึกลับและบอกที่มาความสัมพันธ์ระหว่างตัวพระเอกกับ ‘เพื่อนที่หายไป’ กลับเหลือแค่ฉากย้อนอดีตที่ไม่ได้บ่งบอกว่าสองตัวละครนี้มีความผูกพันธ์กันอย่างไรทำไมต้องเป็นห่วง ทำไมต้องตามหา มิหนำซ้ำการที่หนังเปลี่ยนประเด็นไปเพิ่มเรื่องชู้สาวและให้เซ้นส์ตกหลุมรักเดียร์ก็ยิ่งทำให้ขอบเขตของเรื่องราวขยายใหญ่โตจนลำพังแค่พลอตหลักหนังก็ไม่สามารถขมวดปมเรื่องราวได้ครบถ้วนอยู่แล้ว แต่เหมือนผู้สร้างกลัวหนังจะขาดเอกลักษณ์อย่างเด็กทาแป้งเลยเพิ่มผีเด็กเข้ามาในเรื่องแบบไม่มีที่มาที่ไปและหนังก็ลากยาวไปปิดเรื่องส่วนนี้ในตอนท้ายเครดิตประหนึ่งตัวเองเป็นหนังฮีโร่ค่ายมาเวลให้เสียเวลาอีกต่างหาก ซึ่งก็น่าเสียดายมากว่าหนังมีวัตถุดิบของเรื่องที่ดีมากอยู่แล้วแต่กลับไม่รัดกุมในเรื่องของบทหนังที่ควรเน้นความสยองขวัญและมิตรภาพระหว่างเพื่อนมากกว่าเพิ่มส่วนเสริมแล้วปิดประเด็นต่างๆไม่ลง

ฟังเรื่องราวต้นฉบับได้ที่นี่

งานถ่ายทำที่ดีขึ้นแต่ไม่วายยังมีจุดผิดพลาด   

      ต้องยอมรับในด้านโปรดักชั่นของหนังเพื่อนที่หายไปว่าทำได้ดีกว่าวันหมาหอนที่ค่ายลูกเสือแต่ก็ยังมีจุดผิดพลาดที่ไม่น่าให้อภัยเลยคือเรื่องเสียง ที่คราวนี้เราอาจจำแนกได้เป็นสองส่วน คือเสียงนักแสดงที่อัดด้วยไมโครโฟนไร้สายซึ่งมีอยู่ฉากหนึ่งที่เสียงของพระเอกอย่างมิกค์ ทองระย้า เบามากเหมือนไมโครโฟนเสียและอีกปัญหาคือดนตรีประกอบบางช่วงกลบเสียงพูดของนักแสดงซึ่งน่าจะมาจากการมิกซ์เสียงและตัดต่อเสียงในขั้นตอนโพสต์โปรดักชั่น ซึ่งทั้งสองปัญหาสามารถแก้ไขได้ง่ายๆ คือการนำนักแสดงมาพากย์เสียงทับ หรือ ADR  (Audio Dialogue Replacement) ในกรณีแรกและมิกซ์เสียงและตัดต่อเสียงใหม่ในกรณีหลัง ซึ่งก็หวังว่าทางค่ายหนังจะยอมลงทุนแก้ไขข้อผิดพลาดดังกล่าวก่อนฉายจริงในวันที่ 7 ธันวาคมนี้

เสน่ห์นักแสดงที่ไม่ช่วยอะไรเลย

     สำหรับนักแสดงช่อง 7 อย่างมิกค์ ทองระย้า ก็ถือว่าหายห่วงในการด้านฝีมือการแสดงแม้จะยังติดเล่นใหญ่เหมือนละครทีวีอยู่แต่ก็ยังสามารถสื่อสารอารมณ์ความรู้สึกตัวละครผ่านสีหน้าและท่าทางได้เป็นอย่างดี ส่วน พัชรินทร์ เชษฐ์สกุลวิจิตร หรือ พัชชี่วง G20 ก็ถือเป็นอาหารตาสำหรับหนุ่มๆที่ดีและยังมอบการแสดงที่น่าพอใจเพียงแต่บทของเธอกลับอ่อนด้อยในด้านเหตุและผลที่รองรับการกระทำมากไปหน่อย ส่วนปราชญ์รวี ในบทบอมก็น่าเสียดายว่าตัวละครของเขานอกจากจะมีเวลาบนจอน้อยแล้ว การปรากฏตัวแต่ละครั้งก็ยังไม่โดดเด่นเท่าที่ควร  ส่วนนักแสดงสมทบคนอื่นๆก็ยังให้การแสดงที่ไม่น่าจดจำนักเพราะนอกจากนักแสดงประกอบที่เคยมีผลงานละครแล้ว คนอื่นๆยังดูเป็นชาวบ้านที่แสดงไม่เป็นโดยเฉพาะบรรดาแม่ของตัวละครนำทั้งสามที่แสดงได้หายนะมาก

สรุปแล้วคงต้องบอกว่า เค้าลางของหนังจาก 7 เรื่องเล่าโกสต์เรดิโอค่อนข้างน่าเป็นห่วงอยู่พอสมควร เพราะเพียงแค่หนังสองเรื่องแรกก็ยังมีปัญหาตั้งแต่ความบกพร่องของบทภาพยนตร์และคุณภาพของงานสร้างที่ผู้สร้างอย่าง โลโก้ โมชั่นพิคเจอร์ คงต้องเร่งแก้ไขปัญหาเหล่านี้ในหนังอีก 5 เรื่องที่เหลือ