“พริงเกิลส์” มันฝรั่งทอด ลุงหนวด กระป๋องยาวสีแดง ที่วัยเด็กใครๆ ก็เคยลิ้มลอง ไม่ใช่เพราะแพร่หลายนะ แต่เพราะเมื่อก่อนมันมักจะอยู่ในกระเช้าของขวัญปีใหม่ของคุณพ่อ  ซึ่งมักจะเป็นเพียงแค่ไม่กี่อย่างที่เด็กๆ อย่างเราอยากกิน (ถ้าเป็นเราตอนนี้คงอยากได้ น้ำหมักขวดแก้วที่อยู่กลางกระเช้ามากกว่า ?)

แต่พอโตแล้วจะซื้อกินเอง ก็ตัดใจซื้อไม่ลง ขนมนำเข้าจากอเมริกา กระป๋องละตั้งเกือบร้อย จนวันก่อนเดินห้าง เห็นลดราคาเหลือกระป๋องละ 45 บาท 2 กระป๋องไม่ถึงร้อย #โคตรถูกกกกก  กลับบ้านมาลองกิน . . .

ทำ ไม มัน ไม่ อร่อย เหมือน เมื่อ ก่อน วะ -*-

(ซื้อมา 2 กระป๋องด้วยแสรดดด)

เก็บความข้องใจไปที่ห้างใหม่ อ้าว ทำไมมันมี 2 ราคา ขนาดย่อม  55 บาท กับขนาดใหญ่คุ้นเคย  99 บาท อ้าวแล้วของเหมือนกัน ขายต่างกันได้ไง ไหนลองอ่านฉลากหน่อยดิ้

กระป๋องขวาจากอเมริกา  ขนาด 149 กรัม ส่วนผสม มันฝรั่ง 90.5% น้ำมันพืช 3% เกลือไอโอดีน 1%

กระป๋องซ้ายจากมาเลเซีย ขนาด 107 กรัม ส่วนผสม มันฝรั่ง 48% น้ำมันปาล์ม 30% แป้งข้าวโพด 10% สตาร์ชจากข้าวสาลี* 9%

*หมายเหตุ : สตาร์ช คือ ส่วนของแป้งที่มีการสกัดโปรตีนและไขมันออก

สรุปถ้าวัดปริมาณมันฝรั่งที่ได้ กระป๋องอเมริกาคุ้มกว่า  แต่ถ้าวัดปริมาณพริงเกิลส์ที่ได้ กระป๋องมาเลเซียคุ้มกว่า ก็แล้วแต่ว่าคุณจ่ายเงินมาซื้ออะไร ส่วนของผมบ่นในใจ

 นี่ตรูจ่ายเงินมากินมันฝรั่งนะว้อยยย ไม่ได้จ่ายเงินซื้อแป้งมาอมเล่น #เสียเส้นจริงๆ

สุดท้ายนี้อย่าลืม ไม่ว่ากินมันฝรั่งทอดแบบไหนแคลอรี่ก็เยอะอยู่ดี ครั้งหน้าถ้าได้โอกาสแฮฟของในกระเช้า อย่าลืมหยิบลูกพรุนหรือลูกเกดมากินบ้าง ส่วนพริงเกิลส์แบ่งหลานๆ กินมั่งเห๊อะ 😛