[รีวิว] Dahmer – Monster: The Jeffrey Dahmer Story- เรียบ ๆ เรื่อย ๆ แต่เย็นยะเยือกถึงสันหลัง

Our score

8.6

Release Date

21/09/2022

Episodes

10 Episodes

Genre

Drama Thriller

Streaming

Netflix

Cast

Evan Peters Richard Jenkins

Our score

8.6

จุดเด่น

1. บทซีรีส์เล่าเรื่องราวของฆาตกรได้รอบด้าน เปี่ยมอารมณ์
2. การแสดงของอีแวน ปีเตอร์สสร้างความขนลุกขนพองให้ผู้ชมได้อย่างล้ำลึก
3. งานโปรดักชันดีไซน์จำลองยุคสมัยได้อย่างสมจริง

จุดสังเกต

1. ช่วงแรกอาจรู้สึกช้าหน่อย แต่เมื่อชมไปเกิน 10 นาทีและปรับโหมดกับซีรีส์ได้จะบันเทิงมาก

• การแสดง

  9.0

• โปรดักชัน

  9.0

• บทซีรีส์

  9.0

• ความบันเทิง

  7.5

• ความคุ้มค่าในการชม

  8.5

ผูกปิ่นโตกันอย่างต่อเนื่องสำหรับ ไรอัน เมอร์ฟีย์ (Ryan Murphy) และทางเน็ตฟลิกซ์ (Netflix) ซึ่งในฐานะโชว์รันเนอร์มือวางอันดับหนึ่งด้านซีรีส์ระทึกขวัญแล้ว การหยิบจับเรื่องราวของ เจฟฟรีย์ ดาห์เมอร์ (Jeffrey Dahmer) มาทำเป็นซีรีส์คราวนี้ย่อมต้องไม่ธรรมดา และแม้จะไม่ใช่ครั้งแรกที่เรื่องราวของดาห์เมอร์ถูกบอกเล่าบนจอ แต่เชื่อเถอะว่าซีรีส์ฉบับนี้มีความน่าสนใจอยู่ในน้อยเลยทีเดียว

ซีรีส์จะตัดสลับเหตุการณ์โดยเริ่มจากเหยื่อรายสุดท้ายที่ทำให้ดาห์เมอร์ถูกจับกุมตัวและมันจะย้อนกลับไปเล่าที่มาที่ไปของชีวิตฆาตกรต่อเนื่อง เริ่มจากชีวิตครอบครัวที่ไม่สมบูรณ์ไปจนถึงการเสพติดการชำแหละชิ้นส่วนร่างกายของหมูในคาบวิทยาศาสตร์สมัยเรียนมัธยมที่กลายเป็นบ่อเกิดของคดีฆาตกรรมกินเนื้อคนและทารุณกรรมทางเพศถึง 17 ศพ ซึ่งเหยื่อส่วนใหญ่คือเด็กหนุ่มที่เป็นเกย์สร้างคดีสะเทือนขวัญตลอดระยะเวลาถึง 13 ปี

สิ่งที่โดดเด่นที่สุดสำหรับการเล่าเรื่องของ ‘Dahmer’ คงหนีไม่พ้นเทคนิคการเล่าเรื่องแบบ สโลว์เบิร์น (Slowburn) ซี่งเป็นการเล่าเรื่องที่เน้นเก็บรายละเอียดให้คนดูได้ซึมซับอารมณ์และมโนสำนึกของฆาตกรแบบแทบจะได้นั่งคุยไหล่ชนไหล่กับดาห์เมอร์เลยด้วยซ้ำ บทหนังลึกถึงขั้นเจาะไปที่ชีวิตครอบครัวที่ก่อนตัวดาห์เมอร์จะเกิดเองเราก็สังเกตได้ถึงความผิดปกติของผู้เป็นแม่แล้ว และยังพาเราไปรู้จักวัยเด็กของดาห์เมอร์ที่เต็มไปด้วยมิตรภาพพ่อลูกที่ผูกพันกันด้วยการชำแหละซากสัตว์

ซึ่งสำหรับเรื่องบทนอกจากต้องชมเมอร์ฟีย์ที่มาร่วมเขียนบทแล้ว เอียน เบรนแนน (Ian Brennan) มือเขียนบทขาประจำของเมอร์ฟีย์ก็ได้โชว์ความจัดเจนในการผสมผสานข้อมูลจริงกับเรื่องแต่งได้อย่างกลมกล่อม และโดยเฉพาะการใช้คลิปเสียงการแจ้งความที่ทำให้เห็นความละหลวมของตำรวจก็ช่วยทำให้บรรยากาศความไม่น่าไว้วางใจและชะตากรรมอันน่าสงสารของเหยื่อถูกเอามาวิพากษ์ในแง่ของความไร้ประสิทธิภาพของผู้บังคับใช้กฎหมายได้อย่างเห็นภาพอีกด้วย

และสำหรับนักแสดงที่ต้องชื่นชมที่สุดคงหนีไม่พ้น อีแวน ปีเตอร์ส์ (Evan Peters) ที่สวมบทบาท เจฟฟรีย์ ดาห์เมอร์ ได้อย่างน่าขนลุกขนพอง โดยปีเตอร์ส์ได้ทำให้บุคลิกที่ดูเฉยชาและดูปกติของดาห์เมอร์ ฉายแววอำมหิตออกมาได้ทุกครั้งที่ปรากฎตัว แต่ในขณะเดียวกันในซีนดราม่าเขาก็สามารถแสดงด้านที่เป็นมนุษย์มีอ่อนแอ มีเจ็บปวดของดาห์เมอร์ออกมาได้อย่างยอดเยี่ยมไม่แพ้กันเลย

ทิ้งท้ายคงต้องบอกว่าใครที่จะเริ่มดูซีรีส์อาจจะต้องทำใจกับจังหวะการเล่าเรื่องที่เนิบช้าของมันสักหน่อยนะครับ ที่สำคัญคือไม่ใช่ซีรีส์ที่ดูไปรีดผ้าไปได้ด้วย เพราะในความเนิบช้า มันชักชวนคนดูเข้าสู่โลกอันมืดมิดของฆาตกรได้อย่างชวนขนลุกขนพอง และให้ข้อคิดที่สำคัญอย่างหนึ่งว่าสถาบันครอบครัวมีความสำคัญมากจริง ๆ ในการหล่อหลอมให้คนคนหนึ่งเติบโตมาเป็นคนดีหรือปัญหาของสังคม

พิสูจน์อักษร : สุชยา เกษจำรัส