[รีวิว] The Hummingbird Project โปรเจกต์สายรวย – หนังสงครามเนิร์ดสายเดือด

Our score

8.4

The Hummingbird Project

จุดเด่น

1. หนังเล่าเรื่องได้ชวนลุ้นระทึก มาก
2. บทหนังชาญฉลาดสะท้อนความโลภในโลกทุนนิยมได้เห็นภาพ
3. ทีมนักแสดงทำหน้าที่ได้ดีมาก

จุดสังเกต

• ตรรกะ ความสมบูรณ์ของบท

  8.0

• คุณภาพงานสร้าง

  8.0

• คุณภาพ ฝีมือนักแสดง

  9.0

• ความสนุก

  9.0

• คุ้มเวลา ค่าตั๋ว

  8.0

Play video

สนับสนุนเนื้อหาโดย Major Cineplex

นี่คือผลงานเขียนบทและกำกับของ คิม งูเยน ที่เคยพา War Witch ชิงออสการ์หนังต่างประเทศเมื่อปี 2012 นับว่าจับเรื่องที่อยู่ในหลืบมุมของสงครามการเงินมาเล่าได้อย่างน่าสนใจ จนเป็นที่กล่าวขวัญในเทศกาลภาพยนตร์โตรอนโตมาแล้ว ความน่าสนใจเริ่มตั้งแต่การปูคาแรกเตอร์ วินเซนต์ กับ เอมิช ตอนตั้นเรื่องที่เล่าถึงการวางท่อประปาระหว่างเขากับพ่อว่าต่อให้เจออุปสรรคแค่ไหน เขาก็อยากรู้อยู่ดีว่าปลายอุโมงค์เป็นอย่างไร ซึ่งการปูพื้นตอนต้นเรื่องที่ดูเหมือนไม่สลักสำคัญนี้กลับเป็นตัวยืนยันความบ้ามุทะลุในตัว วินเซนต์ ที่แม้จะเจออุปสรรคทั้งเรื่องที่ดิน การราวีของเจ้าแม่โบรคเกอร์ หรือแม้แต่สว่านขุดเจาะหัก เขาก็ไม่มีวันรามือเพียงเพื่อให้ได้เห็นว่า “ปลายอุโมง” มีอะไร เขาพร้อมพุ่งชนทุกอย่างต่อให้ตัวเองเผชิญโรคร้ายปางตายก็ตาม ซึ่งบุคลิกและชะตากรรมของตัววินเซนต์กลับมาสะท้อนความโลภในโลกทุนนิยมได้อย่างคมคาย เพราะเพียงต้องการลดเวลาถ่ายโอนข้อมูลซื้อขายเพียงไม่กี่มิลลิวินาที เขายอมแลกไม่เพียงสุขภาพตัวเองเท่านั้นแต่ยังฉกตัวแอนทอนจากครอบครัวด้วยข้อเสนอบ้านริมแม่น้ำไว้ดูนกฮัมมิงเบิร์ด หากเขาสามารถเขียนโค้ดให้ได้ความเร็ว 16 มิลลิวินาที (เท่ากับการกระพือปีก 1 ครั้งของนกฮัมมิงเบิร์ด – ที่มาของชื่อเรื่อง) และพาเขาไปเสี่ยงกับคดีฟ้องร้องจากเจ้านายเก่าสุดเขี้ยวอย่างเอวาด้วย 

และไม่เพียงการวางหมากให้ทั้งฝ่าย วินเซนต์-แอนทอน มาปะทะเฉือนคมกับ เอวาเท่านั้น เพราะระหว่างทางบทหนังยังฉลาดมากพอที่จะใส่ตัวละครสมทบที่ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงกับทั้ง วินเซนต์และแอนทอนอย่างมีนัยสำคัญ คือการพบกับชุมชนเคร่งศาสนาที่ปฏิเสธการวางท่อแม้จะทุ่มเงินให้แค่ไหนก็ตามของวินเซนต์ และการพบบาร์เทนเดอร์ที่โยนคำถามถึงผลประโยชน์เกษตรกรเมื่อแอนทอนอธิบายตัวแปรในการทำเงินจากความเร็วของดาต้า ซึ่งทั้งหมดทั้งมวลคือความลึกซึ้งของบทภาพยนตร์ที่คิม งูเยน ถ่ายทอดได้อย่างล้ำลึกและเต็มไปด้วยลีลาลูกล่อลูกชนได้อย่างชาญฉลาด 

นอกจากนี้งานสร้างของหนังเองยังหลุดพ้นกรอบที่ว่า หนังเดินเรื่องด้วยบทสนทนามักด้อยในงานวิช่วล ตรงกันข้าม คิม งูเยน และผู้กำกับภาพ นิโคลัส โบลดัค กลับให้ความสำคัญทั้งการเลือกโลเคชั่นให้เข้ากับสถานการณ์ในเรื่อง กำหนดโทนภาพทั้งเย็นชาและอบอุ่นได้อย่างชาญฉลาดไปจนถึงการใช้ภาพสโลว์โมชันตอนท้ายที่เป็นการปิดฉากหนังที่เดินหน้าด้วยสปีดเต็มสตรีมมาเกือบ 2 ชั่วโมงได้อย่างสวยงามน่าประทับใจมาก

ส่วนทีมนักแสดงต้องบอกว่าเป็นการแคสติงที่ชาญฉลาดและพลิกภาพลักษณ์เดิมแต่ละคนไปเลย. เจสซี ไอเซนเบิร์ก ดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้นกว่าหนังเรื่องอื่นๆ แต่ปัญหาหลักๆคือคาแรกเตอร์ในการพูดเร็วๆแบบเด็กเนิร์ดยังทำให้เราสลัดภาพมาร์ค ซักเกอร์เบิร์ก จาก The Social Network ได้ยากเต็มทีแต่โดยรวมถือว่าทำหน้าที่ได้น่าประทับใจทั้งซีนดราม่าและซีนอารมณ์หนักๆ ส่วน อเล็กซานเดอร์ สการ์สการ์ด ก็ยอมหมดหล่อเล่นเป็นคนอ้วนหัวล้าน สภาพจิตใจไม่มั่นคง ทว่าฉลาดเป็นกรดได้อย่างมีสีสัน เขาสามารถถ่ายทอดความไม่แน่นอน ไม่คงที่ จนคนดูอดลุ้นตามไม่ได้ ที่สำคัญตอนเล่นบทรั่วคือฮามาก ทำให้หนังที่เหมือนจะเครียดมีอารมณ์ขันมาหล่อเลี้ยงได้เป็นอย่างดี  และขอปิดท้ายที่ ซัลมา ฮาเย็ค ที่มาลุกแปลกตาในบทเจ้าแม่โบรคเกอร์เขี้ยวลากดิน ที่แม้เธอจะแต่งตัวภูมิฐานสวมแว่นตาเลนส์สีควันบุหรี่แต่กลับซ่อนความฮอตไว้ไม่มิด แต่ละฉากที่เธอปรากฎกายมันน่าหวาดเกรงแต่กลับละสายตาจากเธอไม่ได้จริงๆ 

โดยสรุปแล้วอาจกล่าวได้ว่า The Hummingbird Project เป็นหนังดราม่า ทริลเลอร์ เฉือนคม ที่นำเสนอได้แปลกใหม่ มีทีมนักแสดงเจ๋ง แถมยังเดินเรื่องได้สนุกสนานช่างคิด เป็นอีกตัวเลือกที่น่าสนใจทีเดียว