[รีวิว] The Truth ครอบครัวตัวดี - ความจริงเป็นสิ่งที่ติดค้าง

Our score

10.0

The Truth ครอบครัวตัวดี

ผู้กำกับ : ฮิโรคาสุ โคเรเอดะ (Hirokazu Koreeda)
นักแสดง : แคเธอรีน เดอเนิฟ (Catherine Deneuve), จูเลียต บิโนช (Juliette Binoche), อีธาน ฮอว์ก (Ethan Hawke)
เข้าฉาย 6 สิงหาคม 2563

จุดเด่น

นักแสดงระดับตัวพ่อตัวแม่ฟาดฟันกันสนุกมาก
งานกำกับโคริเอดะเอาคนดูอยู่เหมือนกดปุ่ม อยากให้หัวเราะหรือซาบซึ้งสั่งได้หมด
เป็นหนังครอบครัวที่น่าจดจำมาก

จุดสังเกต

ตรรกะ ความลงตัวของบทภาพยนตร์

10.0
คุณภาพงานสร้าง

10.0
คุณภาพนักแสดง

10.0
ความสนุก ความลงตัวตามแนวหนัง

10.0
ความคุ้มค่าตั๋ว

10.0

บอกตามตรงว่านี่คือโปรแกรมที่รอคอยกันมาอย่างมาราธอนตั้งแต่มีข่าวว่า ฮิโรคาสุ โคริเอดะ เจ้าของหนังปาล์มทองคำอย่าง The Shoplifters จะได้ข้ามน้ำข้ามทะเลไปกำกับหนังฝรั่งเศสอย่าง The Truth หรือชื่อภาษาฝรั่งเศสว่า La vérité และเปิดตัวในเทศกาลหนังเวนิสเมื่อปีก่อน จนมีข่าวให้ดีใจตอนต้นปีว่าทาง Mongkol Major จะซื้อมาฉายและวางกำหนดการไว้ภายในเดือนมีนาคมแต่แล้วสถานการณ์พลิกเพราะ COVID-19 หนังเลยเลื่อนมาไกลถึงเดือนสิงหาคมเลยทีเดียว

ใน The Truth เราจะได้เป็นพยานการกลับไปเยี่ยมบ้านที่ฝรั่งเศสของ ลูเมียร์ (จูเลียต บิโนช) นักเขียนบทฮอลลีวูดพร้อมด้วย แฮงค์ (อีธาน ฮอว์ค) นักแสดงหนังเกรดบีสามีของเธอ และ ชาร์ล็อต (เคลมองตีน เกรอนิเยร์) ลูกสาวตัวน้อยวัยกำลังน่ารัก โดยจุดหมายของเธอคือการพาครอบครัวมาเยี่ยม เฟเบียง (แคเธอรีน เดอเนิฟ) คุณแม่นักแสดงจอมอีโก้

จากทริปเยี่ยมญาติกลายเป็นผู้ดูแลจำเป็นหลัง ลุค (อแลง ลีโบลต์) เอเจนต์ผู้รู้ใจขอลาออกไปเลี้ยงหลานทำให้ ลูเมียร์ ต้องจำใจพาแม่ไปกองถ่ายหนังเรื่องใหม่ที่เฟเบียงจะไม่ได้เป็นนางเอกอีกแล้ว และยิ่งใช้เวลาด้วยกันมากขึ้นเท่าไหร่อดีตที่ทั้งคู่ไม่ลงรอยกันก็ค่อย ๆ เผยความจริงออกมา

และจากที่เคยสงสัยตั้งแต่รู้ข่าวว่า โคริเอดะ ในฐานะคนญี่ปุ่นทำหนังฝรั่งเศสแล้วจะออกมาในทรงไหน แต่พอเห็นเครดิตในฐานะคนเขียนบทแล้วก็แทบไม่แปลกใจเลยที่หนังออกมาก็ยังคงมีความเป็น โคริเอดะ ในจิตวิญญาณแบบไม่ทิ้งลาย ทั้งความคลุมเครือในเรื่องก็มีประเด็นของสามีเก่าของเฟเบียงที่เธอบอกหลานสาวว่าเธอสาปคุณตาให้กลายเป็นเต่าในบ้านแต่ช่วงหนึ่งที่เต่าหายไปปรากฎว่าสามีเก่าของเธอก็มาปรากฎตัวขึ้นจริง ๆ

หรือกระทั่งการกำหนดให้เป็นหนังซ้อนหนังที่เขียนขึ้นโดย เคน หลิว โปรดิวเซอร์ร่วมของเรื่องก็กลับมีแนวคิดเรื่องครอบครัวแบบคนตะวันออกอย่างชัดแจ้งไม่น้อยโดยเฉพาะประเด็นร่วมเรื่องครอบครัวชนชั้นกลางยุคใหม่ที่ห่างเหินกันไปทุกที โดยสื่อสารผ่านเรื่องราวของหญิงสาวที่ตัดสินใจไปอยู่ในอวกาศและกลับมาเพื่อเจอกับลูกสาวบนโลกที่กลับมีอายุแก่กว่าเธอมากขึ้นไปทุกทีก็เอามาเล่าภาวะความห่างเหินและความคลุมเครือของความสัมพันธ์ของลูเมียร์กับฟาเบียง ลูกสาวกับแม่ที่ต่างเก็บงำความรู้สึกกันมาตลอดทางการเติบโตได้อย่างรู้เช่นเห็นชาติอีกด้วย

และคงไม่ผิดถ้าจะบอกว่าชื่อหนังอย่าง The Truth ถือเป็นการตั้งชื่อได้ชาญฉลาดมากเพราะโคริเอดะพยายามเล่นกับ”ความจริง”ในหลายระดับเอาแค่อาชีพนักแสดงของเฟเบียงก็แทบห่างไกลจากความจริงแล้วยิ่งเธอมีนิสัยโอ้อวดก็ยิ่งทำให้เราต้องลุ้นกับ”ความจริง”ที่ลูกสาวเธอติดค้างในใจโดยเฉพาะกรณีของคนรักสาวของเธออย่างซาราที่ในหนังถูกพูดถึงว่าเป็นคนที่ดูแลลูเมียร์ดีกว่าฟาเบียงแม่แท้ ๆ เสียอีกจนเราต้องลุ้นว่าความจริงแล้วฟาเบียงเธอรู้สึกอย่างไรกับลูกสาวและโดยเฉพาะอย่างยิ่งการต้องรับกับ”ความจริง”ในวันที่ชื่อเสียงของเธอเริ่มไม่เหมือนเดิมได้อย่างไรอีกด้วย

และอีกความดีงามที่ไม่กล่าวถึงไม่ได้คือเหล่านักแสดงตัวแม่ตัวพ่อที่มาฟาดฟันกันในครอบครัวบวม ๆ ที่เราต้องลุ้นให้พวกเขาเข้าใจและพูดคุยกันดี ๆ เสียที เริ่มตั้งแต่ แคทเธอรีน เดอเนิฟ นักแสดงตัวแม่ที่มารับบทฟาเบียงได้เปรี้ยวเยี่ยวราดมากแม่ ! ทุกอิริยาบถคือนางพญาเวอร์..ถ่ายทอดทั้งบุคลิกของนักแสดงวัยทองชีวิตจมไม่ลงจนไปถึงแววตาสุดเหงาในร้านอาหารจีนที่เธอต้องมองครอบครัวคนจีนเอาอาม่ามาเลี้ยงพร้อมหน้าพร้อมตาที่ไม่บอกก็รู้ว่านี่คือมุมมองที่โคริเอดะมีต่อครอบครัวตะวันตก

ด้านจูเลียต บิโนชก็ยังคงสง่างามและรับมือกับบารมีของแคเธอรีน เดอเนิฟได้สบาย ๆ เธอถ่ายทอดอารมณ์ของลูกสาวที่ยังมีเรื่องติดค้างในใจกับแม่และใช้สีหน้าและแววตาในการเรียกร้องโหยหาความรักและการสารภาพบาปของแม่จนบางทีเธอก็ลืมคิดถึงหัวอกของคนเป็นแม่ได้อย่างล้ำลึกไม่ให้เสียชื่อนักแสดงเบอร์ใหญ่คนหนึ่งของฝรั่งเศส และทุกฉากที่ทั้งคู่อยู่ด้วยกันบอกเลยว่าทั้งฮาทั้งตรอมใจในแบบที่หาได้ยากเหลือเกินจากหนังเรื่องอื่น

ส่วนอีธาน ฮอว์ก แม้ว่าจะอยู่ในสถานะนักแสดงสมทบแต่สีสันการปรากฎตัวของเขาในแต่ละฉากก็ช่วยให้หนังครึกครื้นและเต็มไปด้วยชีวิตชีวา โดยเฉพาะฉากเมาเหล้าที่เปิดเปลือยความลับของตัวละครบอกเลยว่ามันสร้างแรงสั่นสะเทือนต่อมุมมองคนดูที่มีต่อทั้งเฟเบียงและลูเมียร์ได้เป็นอย่างดี และที่น่าจะขโมยหัวใจคนดูที่สุดเห็นจะเป็นเคลมองตีน เกรอนีเยร์สาวน้อยยิ้มสดใสหน้าตาน่ารักปานตุ๊กตาที่ช่วยให้หนังเต็มไปด้วยชีวิตชีวาและเติมด้านสว่างให้ตัวละครทุกตัวได้เป็นอย่างดี

ในภาพรวมคงต้องบอกว่า The Truth สำหรับแฟนโคริเอดะแล้วเราก็ยังคาดหวังความยอดเยี่ยมและจิตวิญญาณตะวันออกที่แฝงในเรื่องเล่าได้อย่างเต็มที่ และสำหรับคอหนังดรามานี่น่าจะเป็นหนังครอบครัวที่น่าสนใจในแง่การกลับไปไขปมอดีตที่ส่งผลต่อความสัมพันธ์ตัวละคร แถมยังยั่วให้คอหนังสืบสวนได้ทำตัวเป็นนักสืบค่อย ๆ สำรวจปมชีวิตตัวละครทีละปม ๆ เพื่อให้ได้มาซึ่ง”ความจริง”ที่เป็นเหมือนรางวัลให้คนดูในท้ายที่สุดได้อย่างครื้นเครงและแอบซึ้งไม่น้อยทีเดียว