เรื่องย่อ นี่คือสารคดีไทยแท้ ที่รอการเผยแพร่นานถึง 7 ปี! หนังบันทึกบรรยากาศการเลือกตั้งและเหตุการณ์หลังจากได้นายกรัฐมนตรี ยิ่งลักษณ์ ชินวัตร โดยติดตามสามผู้สมัคร ส.ส. ที่เป็นเพื่อนสนิทกันเมื่อครั้งเรียนมหาวิทยาลัย แต่ดันลงสมัครผู้แทนฯจากคนละขั้วพรรคการเมือง มิตรภาพกลายเป็นการแข่งขันในสนามการเลือกตั้งครั้งที่คึกคักและดุเดือดที่สุด …นับจากสลายการชุมนุมมาสู่น้ำท่วมใหญ่ พ.ศ.2554 นี่อาจเป็นผลงานสารคดีที่แฟนการเมืองไทยอาจรอคอยมาแสนนาน มันอาจไม่ใช่ผลงานรวมปรมาจารย์หรือกูรูมาแสดงทรรศนะเพื่อหาคอนเซ็ปต์หรือรูปร่างแท้จริงของการเมืองในบ้านเรา ในแบบที่ Paradoxocracy ประชาธิป”ไทย” ของ เป็นเอก รัตนเรือง และ ภาสกร ประมูลวงศ์ เคยทำไว้...
เรื่องย่อ “เราบูชาซาตานไม่ใช่แค่เพื่อกวนตีนคนอื่นเล่น ๆ แต่ยังเพื่อประกาศอิสรภาพให้รัฐรู้ว่ารัฐไม่มีสิทธิมาบังคับว่าเราต้องแสดงออกทางศาสนาอย่างไรจึงจะถูกต้อง” เอ้า ร้องพร้อมกัน! วันทาซาตานนนนน!!!!! Hail Satan? สารคดีแนวมารศาสนาเรื่องนี้ เป็นผลงานการกำกับสุดกวนของ เพนนี่ เลน (Penny Lane) ที่เลือกจับซับเจ็กต์ของสารคดีแบบเลือกดีมีชัยไปกว่าครึ่ง เพราะเนื้อหาของสารคดีนั้นคือหัวใจยิ่งกว่ารูปแบบเสียอีก ซึ่งเรื่องนี้เพนนีก็เลือกเรื่องราวของ โบสถ์ซาตาน (Satanic Temple) ที่เป็นลัทธินับถือซาตาน กลางประเทศอเมริกาที่มีคำปฏิญาณตนว่า หนึ่งประเทศใต้พระเจ้าองค์เดียว และมีคำขวัญเราเชื่อในพระเจ้าบนธนบัตร เรียกว่าเป็นประเทศคริสเตียนเลยทีเดียว คือแค่คอนทราสต์ตรงนี้ก็น่าสนใจแล้วมั้ยล่ะ...
ตอน Little Buddha ออกฉายปี 1993 หรือเมื่อ 26 ปีที่แล้วชะตากรรมของหนังช่างไม่ต่างจากการบำเพ็ญทุกกรกิริยาของพระพุทธเจ้า โดยเฉพาะผลตอบรับที่เกิดกับ แบร์นาโด แบร์โตลุชชี ผู้กำกับอิตาเลียนที่มีภูมิต้านทานทั้งก้อนอิฐจาก Last Tango In Paris ที่อื้อฉาวด้วยฉากเปลือยของนักแสดงสาวที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะ ไปจนถึงกระแสชื่นชมแซ่ซ้องจากหนัง 9 ออสการ์อย่าง The Last Emperor (1987) ที่ไม่วายถูกแบนในจีนแผ่นดินใหญ่ทั้งที่เป็นหนังเรื่องเดียวที่ได้ถ่ายในพระราชวังต้องห้ามของจริง แต่สำหรับ...
Free Solo หรือชื่อไทย ระห่ำสุดฟ้า คือเจ้าของรางวัลออสการ์ภาพยนตร์สารคดียอดเยี่ยมปี 2019 ผลงานล่าสุดของ เอลิซาเบธ ไช และ จิมมี่ ชิน คู่คนทำหนัง-ช่างภาพที่เคยสร้างความฮือฮาสะเทือนโลกมาแล้วด้วยหนังสารคดีกวาดรางวัลเรื่อง Meru คราวนี้ทั้งคู่กลับมาพร้อมท่ายากกว่าเดิมและระทึกกว่าเดิม ด้วยการถือกล้องติดตามการผจญภัยเสี่ยงตายครั้งยิ่งใหญ่ของ อเล็กซ์ ฮอนโนลด์ หนุ่มนักปีนเขาฟรีโซโล่วัย 33 ปีที่กำลังเตรียมพิชิตความฝันอันเหลือเชื่อ นั่นคือ การปีน เอล แคพพิทัน (El Capitan) หน้าผาหินแกรนิตสูงชัน...
หนังพม่าเรื่องที่ 2 ของผู้กำกับไทย ชาติชาย เกษนัส ได้สร้างปรากฎการณ์โรงแตกที่บ้านเกิดมาแล้วด้วยองค์ประกอบที่ถึงพร้อมทั้งงานโปรดักชั่นและคุณค่าทางศิลปะที่น่าจะเหนือกว่าหนังท้องถิ่นเรื่องอื่นก็ไม่ยากเลยที่หนังจะเป็นที่นิยม แต่อีกจุดหนึ่งที่ปฏิเสธมิได้เลยคือบรรยากาศสยองๆที่เคล้ากับอารมณ์ร่วมจากความไม่สงบทางการเมืองที่ชาวพม่าทุกคนสัมผัสได้ก็น่าจะเป็นการกลับไปย้อนมองประวัติศาสตร์ชาติพม่าอันน่าสนใจหลายประการ ดังนี้ บ้านอิงลิช โคโลเนียล การเลือกบ้านสไตล์อังกฤษ หากอยู่ในหนังชาติอื่นอาจไม่มีความหมายทางการเมืองอะไร แต่หากกระเทาะประวิติศาสตร์พม่าที่เคยตกเป็นเมืองขึ้นของอังกฤษและประชาชนผ่านการถูกกดขี่จากเจ้าอาณานิคมก็ยิ่งทำให้ “ผี” จากอดีตของพม่าที่เล่าเรื่อง “อะเหม่จัม” ยิ่งมีความหมายเชิงสัญญะที่ไปไกลกว่าแค่เอาตำนานผีท้องถิ่นมาบอกเล่า เพราะมันกำลังเล่าถึงหัวใจของหนังอันว่าด้วย “ลูก” ที่ไม่สามารถเลือก “แม่” ที่เปรียบได้กับประชาชนพม่าเองที่ไม่เคยมีโอกาสได้เลือกผู้ปกครองตัวเองได้อย่างแยบยล ข้อมูลประกอบการเขียน Wikipedia ภาพถ่ายกระจก “เราเป็นคนชอบถ่ายภาพ...
จะว่าไปแล้วชีวิตของคุณป้ายาโยอิ ก็ไม่ต่างจากศิลปินดังๆคนอื่น แต่จุดที่ทำให้มันน่าสนใจคงหนีไม่พ้นการที่มันเป็นเรื่องของ ป้ายาโยอิ เองที่ปรากฎในฐานะซับเจกต์ของหนังด้วยผมสีแดงแรงฤทธิ์ก่อนเรื่องราวจะพาเราไปพบกับชีวิตในวัยเด็กและจุดเริ่มต้นของอาชีพศิลปิน ซึ่งสำหรับเรื่องราวในส่วนการเป็นศิลปินก็เข้มข้นมาก เพราะมันพาเราไปสำรวจทั้งวัฒนธรรมของญี่ปุ่นหลังสงครามโลกครั้งที่ 2 การเมืองเรื่องครอบครัวที่ขนบแบบชายเป็นใหญ่บีบให้เธอต้องเลือกที่จะหนีจากญี่ปุ่นไปเสี่ยงดวงในนิวยอร์คก่อนจะพบความผิดหวังเมื่อสงครามเวียตนาม การกลับมาของริชาร์ด นิกสัน ส่งผลต่อที่ยืนในวงการศิลปะที่มีพื้นที่ให้เพียงศิลปินชายผิวขาวเท่านั้น แถมธรรมเนียมของแกลอรีในอเมริกายังไม่นิยมจัดแสดงงานเดี่ยวของผู้หญิงอีกด้วย ซึ่งแม้เรื่องราวในส่วนของการเป็นศิลปินจะดูหดหู่แต่สาระสำคัญคือการทำให้หัวใจนักสู้ของยาโยอิ ที่ไม่เคยยอมแพ้อะไรง่ายๆ ซึ่งเป็นบทเรียนสำคัญสำหรับศิลปินรุ่นหลังเลยทีเดียว และใครที่อยากเห็นงานป้ายาโยอิบนจอภาพยนตร์ไม่ควรพลาดเลย เพราะหนังเสิร์ฟงานเด่นๆของป้าให้เราชมกันจุใจ และแถมด้วยหนังทดลองที่ป้ายาโยอิ อาสาเป็นนางเอกเองด้วย โดยงานเด่นๆมีทั้งการแอบลักลอบจัดแสดงงานที่ เวนิส เบียนนาเล่ ที่เธอสั่งทำบอลกระจกแล้วเร่ขายลูกละ 1 เหรียญ...
The last Emperor หรือ จักรพรรดิโลกไม่ลืม คือหนังชีวประวัติของจักพรรดิ์องค์สุดท้ายของจีน ที่เรารู้จักกันดีในนาม ผู่อี๋ หรือบ้านเราน่าจะคุ้นในนาม ปูยี ทั้งยังเป็นผลงานชิ้นโบว์แดงของผู้กำกับระดับครูหนังที่เพิ่งถึงแก่อสัญกรรมไปเมื่อ 26 พฤศจิกายนที่ผ่านมาอย่าง เบอร์นาร์โด แบร์โตลุชชี ผู้กำกับชาวอิตาลี หนังเรื่องนี้ยังเป็นเจ้าของรางวัลออสการ์ถึง 9 รางวัล โดยชนะทุกรางวัลที่เข้าชิงทั้งยังมีรางวัลใหญ่อย่างภาพยนตร์ยอดเยี่ยม และกำกับภาพยนตร์ยอดเยี่ยมด้วย และเช่นกันหนังยังชนะรางวัลใหญ่ในฝั่งเวทีลูกโลกทองคำในปีเดียวกันด้วยถึง 3 รางวัล ซึ่งรวมถึงภาพยนตร์ยอดเยี่ยมประเภทดราม่าด้วย จึงเป็นการันตีที่อาจไม่ต้องชื่นชมใด ๆ มากไปกว่านี้ก็ควรแค่แก่การเสาะแสวงหามารับชมแล้ว อย่างที่บอกว่าหนังเล่าเรื่องจักรพรรดิ์ปูยี ซึ่งเป็นองค์สุดท้ายก่อนจีนเข้าสู่ยุคสาธารณรัฐใต้ระบบคอมมิวนิสต์เต็มตัว...
จริง ๆ อยากจะใช้ชื่อว่าสารคดีที่พยายามขโมยฮิเดะ แต่ก็คิดว่าอาจจะแรงไป นี่คือสารคดีที่ทำขึ้นในวาระครบรอบ 20 ปี ในวาระที่ มัตสึโมโตะ ฮิเดโตะ หรือ ฮิเดะ อดีตสมาชิกวง X Japan ได้จากไปในวันที่ 2 พฤษภาคม 1998 โดยได้ฉายในประเทศญี่ปุ่นเมื่อเดือนพฤษภาคมที่ผ่านมา ส่วนบ้านเราจะได้ชมรอบปกติในเดือนมกราคมปีหน้าเลย ด้วยความที่เป็นหนังในวาระรำลึกการจากไปมันจึงเป็นหนังที่เปิดช่องให้ภาวะล่องลอยอยู่ในภวังค์ของความทรงจำและความฟูมฟายของแฟน ๆ และผู้คนที่ยังระลึกถึงฮิเดะอย่างเต็มที่ แต่น่าเสียดายที่สารคดีเรื่องนี้มองโจทย์ผิดเป้าไปไกล เพราะเหมือนผู้กำกับอย่าง อิชิคาวะ โทโมจิ จะกลัวว่าการตามรอยฮิเดะเล่าฉากชีวิตและผลงานธรรมดาจะเฝือไป...
ปี 2004 ไมเคิล มัวร์ เขย่าเวทีการเมืองโลกด้วยหนังสารคดีรางวัลปาล์มทองคำเรื่อง Fahrenheit 9/11 ที่ว่าด้วยผลพวงหลังเหตุการณ์พุ่งชนตึกเวิลด์เทรดที่อเมริกาจนถึงสงครามอิรัก และวิพากษ์ประธานาธิบดี จอร์จ ดับเบิ้ลยู. บุช ที่ดำรงตำแหน่งในขณะนั้นอย่างย่อยยับด้วยกลวิธีการเล่าสุดแสนแสบสันต์ และในปีนี้เขากลับมาด้วยหนังสารคดีชื่อคล้าย ๆ เดิมอย่าง Fahrenheit 11/9 ซึ่งเป็นวันที่ทรัมป์เข้ารับตำแหน่งประธานาธิบดี และหนังได้รับการขนานนามว่า หนังเดือดที่สุด แสบที่สุด ทรงพลังที่สุด และเจาะลึกที่สุดจนสำนักข่าวยังต้องอาย แม้จะเพิ่งมีหนัง Where to Invade Next...
เรื่องย่อ อะไรทำให้คนเราอยู่ด้วยกันมายาวนานถึง 20 ปี โดยยังรักษาไว้ได้ครบทั้งมิตรภาพ อารมณ์ขัน แถมไม่เคยหมดแพชชั่นในการสร้างสรรค์ผลงานดีๆ? “A Head Full Of Dreams” คือสารคดีที่บันทึก 20 ปี “โคลด์เพลย์” จากวันเริ่มต้นจนถึงวันยิ่งใหญ่ จากฝีมือของ แม็ต ไวต์ครอสส์ ผู้กำกับ Oasis: Supersonic ใครชื่นชอบหนังอย่าง Oasis: Supersonic คงรู้ถึงทักษะการเล่าเรื่องที่ยาวนานในเวลาจำกัดได้อย่างสุดแสบสุดมันของ แม็ต ไวต์ครอสส์...
สารคดีโดย เควิน แม็กโดนัลด์ ผู้เคยเข้าชิงรางวัลออสการ์จาก The Last King of Scotland ที่ขอพาผู้ชมสำรวจชีวิตของวิตนีย์ ฮุสตัน จากนักร้องผู้ไม่เคยพ้นเงื่อมเงาชื่อเสียง-การควบคุมของครอบครัว สู่นักร้องผู้เป็นเสียงแห่งยุคสมัย ก่อนยาเสพย์ติดจะพรากทุกอย่างไปจากเธอกระทั่งวาระสุดท้ายของชีวิต ต้องบอกว่าจุดขายของสารคดี Whitney นั้นชัดเจน เพราะใครต่างก็อยากรู้จักชีวิตส่วนตัวและทบทวนหนทางสู่ความสำเร็จของนักร้องสาวแห่งยุค ซึ่งสารคดีก็ทำหน้าที่ของมันอย่างครบถ้วน ทั้งเสียงสัมภาษณ์วิตนีย์ที่ถูกตัดต่อเข้ากับภาพฟุตเตจที่ถูกร้อยเรียงเพื่อเล่าเรื่องตามลำดับจากเกิดไปถึงวาระสุดท้ายของชีวิต ตัดสลับเรื่องราวจากปากของบุคคลใกล้ชิดที่ต่างก็เล่าเรื่องราวให้เราฟังแบบเปิดหมดเปลือก เราจะได้รู้ว่าเบื้องหลังความเฉิดฉายและเสียงร้องทรงพลังกลับมีเบื้องหลังที่แสนเจ็บปวด เผชิญความกดดันจากครอบครัวทั้งความเข้มงวดของแม่ ความโลภของพ่อ การพยายามประคับประคองพี่ชายทั้งสองให้มีชีวิตที่ดี กระทั่งสามีที่ต้องแตกหักเพราะความอิจฉา...
เรื่องย่อ คอหนังคลาสสิกต้องร้องเมื่อได้ยินสกอร์ของ Merry Christmas, Mr. Lawrence…มันคือฝีมือการประพันธ์และบรรเลงของ ริวอิจิ ซากะโมโตะ คอมโพสเซอร์เจ้าของรางวัลออสการ์ซึ่งเก่งกาจและโด่งดังด้านการทดลองทางดนตรีด้วยวิธีพลิ้วไหวหลากหลาย หนังทำให้เราได้ซึมซาบความเป็นศิลปินที่ทั้งฉลาด ละเอียดอ่อน เปี่ยมอารมณ์ขัน และเต็มไปด้วยความเศร้าของเขา ผ่านลีลาการเล่าที่ไม่ยึดติดกับโครงสร้าง แล้วปล่อยให้คนดูค่อยๆ รู้จักผลงานอันยิ่งใหญ่ของศิลปินผู้นี้ด้วยตัวเอง Coda (It. โคดา,’tail’) ความหมาย: ส่วนเพิ่มเติมในบทประพันธ์เพลงซึ่งเพิ่มเข้าไปตรงส่วนท้ายของบทเพลงหรือท่อนเพลงชิ้นหนึ่ง ๆ เพื่อสร้างความรู้สึกว่าเพลงจบแล้วมาจากคำอิตาเลียนแปลว่า “หาง” ว่ากันตามจริงนี่เป็นสารคดีที่ชวนให้นึกถึงสารคดีเมื่อปีก่อนอย่าง Walk With...
สารคดีเรื่องนี้เกี่ยวกับ “วิเวียน เวสต์วูด” โด่งดังก้องโลกในฐานะเจ้าแม่แฟชั่นพังค์ผู้แหกคอกตั้งแต่ด้านงานดีไซน์ไปยันทัศนคติการใช้ชีวิตและการเป็นแอ็กติวิสต์ตัวเจ็บ และนี่คือหนังที่จะบอกเล่าการต่อสู้ทุกด้านของหนึ่งในไอค่อนผู้ทรงอิทธิพลแห่งยุคสมัยที่สุดคนนี้! หนังสารคดี ดี ๆ จาก Documentary Club ที่มารอบนี้ยังคงได้สารคดีจากสายแฟชั่นมาฉายอีกเช่นเคย แม้เราจะได้ชมสารคดีหรือหนังบันเทิงที่เกี่ยวกับวงการแฟชั่นมาหลายเรื่อง ทั้งจากมุมมองดีไซน์เนอร์ นางแบบ หรือแม้แต่ทีมงานที่เกี่ยวข้องอย่างเช่น ช่างภาพ แต่มันก็คงยังมีสิ่งที่น่าค้นหาได้เรื่อย ๆ อาจเพราะแฟชั่นเป็นเรื่องที่สอดคล้องใกล้ชิดระหว่างชีวิตคนกับศิลปะมากที่สุดนั่นเอง กับ วิเวียน เวสต์วูด สำหรับคนที่ไม่ได้สนใจใฝ่รู้เรื่องแฟชั่นมากนักอย่างผม ก็รู้จักเพียงว่าเป็นแบรนด์แฟชั่นเมืองนอกอันหนึ่ง ที่คล้าย...
“ความรัก” ทำให้เรามีความหวัง แต่บางครั้ง…มันก็บดขยี้เราจนพังพินาศ! เรื่องย่อ อีจงซู (ยูอาอิน) ชายหนุ่มผู้ยากไร้ผู้มีอดีตอันซับซ้อนได้ไปพบกับ ชินแฮมี (ชอนจงซอ) หญิงสาวแปลกประหลาดที่กลายเป็นว่าเธอคืออดีตเพื่อนบ้านที่เขาห่างเหินไปนาน ทั้งสองกลับมาสานสัมพันธ์เพราะหญิงสาวอยากให้ชายหนุ่มดูแลแมวที่เธอเลี้ยงไว้ระหว่างที่เธอเดินทางไปต่างประเทศ เวลาผ่านไป ชินแฮมี เดินทางกลับมาเกาหลีและร้องขอให้อีจงชูมารับ แต่ครั้งนี้เธอกลับมาพร้อมกับ เบน (สตีเฟน ยอน) ชายหนุ่มลึกลับผู้ร่ำรวยที่หญิงสาวบอกว่าพบเจอระหว่างการเดินทาง เมื่อตัวละครครบ เรื่องราวของหัวใจ ด้านความหวังและด้านมืดของตัวละครสุดแสนซับซ้อนก็ได้เริ่มขึ้น ก่อนไปชมหนังเรื่องนี้ก็ไม่แน่ใจว่าเคยอ่านเรื่องสั้นเรื่องนี้ของมูราคามิหรือยัง เพราะความที่มูราคามิมีผลงานเขียนทั้งเรื่องสั้นเรื่องยาวมากมาย ด้วยความที่มีผลงานเรื่องแรกตั้งแต่ปี 1979...
ย้อนกลับไปปี 2015 ชื่อของผู้กำกับอย่าง ณอน เบเกอร์ ถูกกล่าวในฐานะผู้กำกับที่บ้าบิ้นใช้ Iphone 5S ทำหนังอย่าง Tangerine จนได้เข้าฉายสายประกวดและได้รับการจับตามองทั้งชื่อชั้นและฝีมือ จนเราสงสัยใคร่รู้ว่างานชิ้นต่อมาของเขาจะยังเล่นกับการถ่ายด้วยอุปกรณ์จิ๋วอีกหรือไม่ และจะเล่าเรื่องอะไรต่อจากชีวิตกะเทยเปรี้ยวซ่าเฉดส้มในเรื่องที่ผ่านมา แม้โดยเนื้องานโปรดักชั่นของ The Florida Project จะถูกยกระดับขึ้นมาเป็นการถ่ายด้วยกล้องฟิล์ม แต่กระนั้นโดยเนื้อหาก็ยังวนเวียนอยู่กับชีวิตของคนตัวเล็กๆ ที่คราวนี้ดูจะเล็กเป็นพิเศษเพราะมุมมองส่วนใหญ่คือมาจากเด็กๆ 5-6 ขวบที่ไม่ได้เกิดมาในครอบครัวโก้หรูเหมือนอย่างภาพที่ปรากฎในโฆษณาทีวี ตัวหนังเองไม่ได้มีโครงเรื่องชัดเจนมากนัก นอกจากเป็นเรื่องราวที่ผ่านสายตาของ มูนี่ (บรูคคลิน...
ความรู้สึกแรกหลังออกจากโรงมา คือคำถามที่ให้ตัวเองว่า จำได้ไหมว่าเริ่มตกหลุมรักวิชาศิลปะตอนไหน เริ่มชอบการถ่ายรูปเมื่อไหร่ เคยคิดถึงใบหน้าของคนที่เกือบลืมเลือนไปแล้วบ้างไหม แล้วยิ้มให้กับการดูหนังครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่ หนังสารคดีเรื่องนี้ดูง่ายและงดงามอย่างยิ่งใหญ่ ไม่บ่อยครั้งที่เราจะพูดว่าหนังเรื่องนี้เรียบง่ายแต่งดงามและยังดูสนุกด้วย โดยเฉพาะสารคดีที่ดูเป็นของแสลงของใครหลายคน แต่กับเรื่องราวการเดินทางของคู่ซี้สุดยอดศิลปินระดับโลกที่ต่างวัยราวยายกับหลานคู่นี้มันมีความน่ารักมุ้งมิ้ง ง้องอน และให้ความตระหนักคิดถึงคุณค่ากับการเฉลิมฉลองชีวิตอย่างลึกซึ้ง ทั้งยังชวนตั้งคำถามในตอนต้นย่อหน้านี้และช่วยให้เราตอบในใจไปพร้อม ๆ กันครับ Faces Places ถ่ายภาพเธอไว้ให้โลกจดจำ เป็นหนังสารคดีที่บันเทิงใจ และน่าจับตามองมากที่สุดเรื่องหนึ่งของปีเลยทีเดียว เพราะนอกจากตัวหนังที่น่าสนใจมาก ๆ แล้ว หนังยังได้รางวัลประเภทหนังสารคดียอดเยี่ยมจากหลายสำนัก และยังเป็นหนังสารคดีเรื่องแรกที่สามารถด้วยทำคะแนนรวมสูงสุด 95% มากกว่าหนังทุกเรื่องในปี...
Reach for the SKY ฝากฝันไว้ที่ปลายฟ้า เป็นสารคดีว่าด้วยสงครามการสอบเข้าระดับมหาวิทยาลัยของเกาหลีใต้ หนึ่งในประเทศที่นักเรียน ม.ปลาย เครียดมากที่สุดในโลก ความยอดเยี่ยมของมันทำให้เรานึกถึงเรื่องราวของหนังไทยอย่าง Final Score 365 วัน ตามติดชีวิตเด็กเอ็นท์ (2550) ผสมกับบรรยากาศเข้มข้นอึมครึม เท่ ๆ เทา ๆ อย่าง ฉลาดเกมโกง (2560) ซึ่งเป็นหนังของ GTH (หรือชื่อใหม่อย่าง...
ชายหญิงหลากวัยเดินเข้ามากลางโถงของหมู่บ้านพลัม ทีละคน ๆ ค่อย ๆ ถูกปลงผมโดยภิกษุที่บางคนเรียกว่าท่านอาจารย์ แต่นามจริง ๆ ของท่านคือ ติช นัท ฮันห์ ระหว่างนั้นอาจารย์เฒ่าก็ได้กล่าวโอวาทแก่ศิษย์ใหม่ทีละคนให้สละละทิ้งซึ่งบาปและกิเลสทั้งหลาย พร้อม ๆ กับปอยผมที่หลุดร่วงลง บางคนหลั่งน้ำตาสะอื้นไม่หยุดดูน่าฉงนในสายตาเราว่าเขาดีใจหรือเสียใจ สิ้นพิธีบวช ภิกษุและภิกษุณีใหม่ต่างอาบรอยยิ้มเต็มดวงหน้าก่อนก้มลงกราบกับพื้น ภาพตัดไปทับซ้อนพอดีกับภาพกวางที่ค้อมหัวลงกินหญ้ากลางหิมะในฤดูหนาวสุดแสนทรหด สื่อถึงการสละเพื่อเกิด ทิ้งอัตตาเพื่อดื่มกินให้อยู่รอดทางจิตวิญญาณในโลกอันแร้นแค้นความสงบอย่างแท้จริง ณ ตอนนั้นล่ะ ที่ผมรู้สึกว่าหนังเรื่องนี้มีพลังบางอย่างเอามาก ๆ Walk...
การกลับมาอีกครั้งของ แมตธิว ไฮเนแมน ผู้กำกับสารคดีที่สร้างเราคุ้นชื่อจาก Cartel Land (2015) หนังสารคดีสงครามยาเสพติดตรงพรมแดนที่เดือดที่สุดแห่งหนึ่งในโลกอย่างอเมริกา-เม็กซิโก ด้วยลีลาการเล่าที่แสนตื่นเต้นและเหลือเชื่อ ในการเข้าไปถ่ายใกล้ชิดเหตุการณ์จริงสุด ๆ ทั้งการยิงต่อสู้กับพ่อค้ายาด้วยอาวุธสงครามที่เหมือนกระสุนปลิวผ่านกล้องไปไม่กี่เซ็น และการเข้าถึงสถานที่ปรุงยาเสพติดแบบโคตรเอ็กคลูซีฟยิ่งกว่าดูซีรีส์ Breaking Bad เสียอีก และผลงานชิ้นนั้นก็ส่งให้ไฮเนแมนได้เข้าชิงออสการ์สาขาภาพยนตร์สารคดียอดเยี่ยมด้วย แม้จะพลาดให้กับตัวเต็งจ๋าอย่าง Amy (2015) สารคดีเรื่องราวของ เอมี ไวน์เฮ้าส์ นักร้องดังที่เสียชีวิตก่อนวัยอันควรอย่างน่าเสียดาย มารอบนี้ไฮเนแมนผู้ดูเหมือนจะคลั่งไคล้ความเสี่ยงตาย จะกลับมาท้าทายตัวเองด้วยการเข้าสู่สมรภูมิใหม่ที่ใหญ่ขึ้นกว่าเก่ามาก นั่นคือสงครามกับกลุ่มก่อการร้ายระดับโลกอย่าง...
สรุปก่อนเลย เผื่อใครขี้เกียจอ่านยาว Tokyo Idols วิมานลอยแห่งเด็กสาวกับหนุ่มคราวพ่อ หนังให้มิติหลากหลาย และคำพูดแทงใจชวนสะดุดคิดหลายอย่าง ช่วงหนึ่งเราคือคนนอกที่มองพวกเขาด้วยสายตาประหลาด แต่โดยไม่รู้ตัว ตูก็ไปกระโดดเชียร์พร้อมกับแท่งไฟตอนไหนก็ไม่รู้ สำหรับใครที่ติดตามงานค่าย Documentary Club มาสม่ำเสมอ มันคือ We Are X และ Supersonic ฉบับไอดอลสาวจุ๊บุจุ๊บุจริง ๆ วัฒนธรรมไอดอล วัฒนธรรมแห่งยุคนี้ หนังสารคดีของผู้กำกับสาวอย่าง มิยาเกะ...