“สิ่งสุดท้ายที่ยังเหลืออยู่ คือยังเหลือความทรงจำ”
‘สิ่งสุดท้าย’ เพลงช้าเพลงล่าสุดจาก ‘SOMKIAT’ (สมเกียรติ) วงพอปร็อกอินดี้ที่มี 5 สมาชิก โบ๊ท (ร้องนำ), นนท์ (กีตาร์), บอส (กีตาร์), นัท (เบส) และ ยิ้ม (กลอง) เป็นเพลงช้าอารมณ์ละมุนเศร้า เหมือนจะเป็นเพลงที่ช้าที่สุดของพวกเขาและน่าจะเป็นหนึ่งในเพลงที่ชวนซึ้งเศร้าที่สุดด้วยเช่นกัน
เปิดอินโทรมาด้วยเสียงอันล่องลอยของกีตาร์ที่พาใจเราเข้าไปในห้วงแห่งความทรงจำ ก่อนเนื้อร้องท่อนแรกจะผ่านเข้ามาเพื่อสอดรับกับอารมณ์ที่กำลังล่อยลอยไปในความทรงจำของเรา “สิ่งสุดท้ายที่ยังเหลืออยู่ คือยังเหลือความทรงจำ” บทเพลงแห่งการจากลาที่แสนเศร้าที่สุด เมื่อเราไม่มีโอกาสแม้แต่จะเอ่ยคำลา ทำได้เพียงแค่เอื้อนเอ่ยความในใจต่อความทรงจำที่ผุดพรายขึ้นมาต่อหน้าเรา หวังไว้เพียงว่าเธอจะดูแลตัวเองเวลาที่เราไม่ได้พบกัน และหวังว่าในสักวันเราคงจะได้พบกันอีกสักครั้ง
บทเพลงนี้แต่งขึ้นโดยมีแค่เพียง 2 ท่อนคือท่อนร้องกับท่อนคอรัส ในท่อนร้องเสียงดนตรีพาใจล่องลอยด้วยซาวด์ของกีตาร์ เบสที่ไหลมาช้า ๆ และเสียงร้องเหงา ๆ ก่อนที่จะโหมอารมณ์อันเปลี่ยวเหงาและสับสนในท่อนคอรัสด้วยการเติมชั้นของเสียงเข้ามาให้เกิดความแน่นหน่วงและสับสนด้วยเสียงเบส กลอง และกีตาร์ใส่เอฟเฟกต์ที่มีทั้งซาวด์แบบล่องลอยและซาวด์คล้ายเสียงกรีดร้อง นอกจากนี้ยังได้ซาวด์จาก String Synthesizer ซึ่งเป็นซินธ์ที่ให้สุ้มเสียงออกมาคล้ายเครื่องสายจากวงออร์เคสตราเข้ามาเติมเต็มท่อนนี้ให้มีบรรยากาศที่เหงาและโอบล้อมเราไว้
ในส่วนของ MV เหมือนในช่วงหลังนี้ SOMKIAT จะเน้นความมินิมอลด้วยการถ่ายทอดอารมณ์เพลงผ่านงานภาพแบบลองเทกและใช้องค์ประกอบให้น้อยแต่มีลูกเล่น เช่นในเพลง ‘อยากเข้าใจ’ ที่ปล่อยออกมาก่อนหน้านี้ คราวนี้พวกเขาเลือกถ่ายทอดอารมณ์เศร้าเหงาผ่านภาพ Point of View (POV.) จากในรถที่กำลังเคลื่อนไปข้างหน้าอย่างช้า ๆ แบบ Slow Motion เป็นมุมมองแทนสายตาจากฝั่งคนขับที่มองไปยังเธอคนนั้นที่นั่งอยู่เคียงข้างเรา (แสดงเดี่ยวโดย WARINTHORN SIRIWATTANAWANICH) เป็นภาพที่สะท้อนออกมาผ่านความทรงจำ แววตาของเธอเวลามองไปข้างหน้าแล้วสางผม หรือในยามที่เธอหันมองมาที่เราพร้อมแววตาและรอยยิ้มขี้เล่น แสงแดดยามเย็นที่ทอประกายอยู่เบื้องหลังนี่คือภาพความทรงจำอันแสนเศร้าที่งดงาม
พิสูจน์อักษร : สุชยา เกษจำรัส