ดูเหมือนว่าจะไม่มีอาชีพไหนปลอดภัยอีกต่อไป แม้แต่อาชีพ ‘พ่อมด’ เพราะพ่อมดอายุ 88 ปี ซึ่งเป็นพ่อมดเพียงรายเดียวที่ได้รับการรับรองจากทางการนิวซีแลนด์ ที่ร่ายเวทย์มนต์และแสดงมายากลเพื่อทำหน้าที่ส่งเสริมการท่องเที่ยวของเมือง ‘ไครสต์เชิร์ช’ (Christchurch) เมืองที่ใหญ่ที่สุดในประเทศนิวซีแลนด์ ยังต้องตกงาน เพราะทางการได้ประกาศว่า ทางการจะหยุดจ่ายค่าตอบแทนให้กับเขาในฐานะ ‘พ่อมดแห่งนิวซีแลนด์’ ในปีนี้แล้ว หลังจากที่เขาได้รับค่าจ้างจากรัฐมาอย่างต่อเนื่องกว่า 23 ปี
เว็บไซต์ข่าวท้องถิ่น Stuff ได้รายงานว่า สภาแห่งเมืองไครสต์เชิร์ชจะทำการจ่ายค่าตอบแทน (Public Payroll) ให้กับ ‘เอียน แบรกเคนบิวรี แคนเนล’ (Ian Brackenbury Channell) วัย 88 ปี ผู้ได้รับฉายา “พ่อมดแห่งนิวซีแลนด์” เป็นเงิน 16,000 เหรียญดอลลาร์สหรัฐฯ หรือประมาณ 390,000 บาทต่อปีเป็นครั้งสุดท้ายในเดือนธันวาคมที่จะถึงนี้ หลังจากที่เขาได้รับค่่าตอบแทน จากการเป็นผู้เดียวที่ได้รับการรับรองอย่างเป็นทางการจากรัฐในฐานะ ‘พ่อมด’ มาตั้งแต่ปี 1998 หรือกว่า 23 ปีที่แล้ว
พ่อมด ‘เอียน แบรกเคนบิวรี ชานเนล’ จริง ๆ แล้วเป็นนักแสดงมายากลและนักแสดงข้างถนนชาวอังกฤษที่เดินทางมายังนิวซีแลนด์ตั้งแต่ปี 1976 เพื่อมาแสดงมายากลและร่ายมนต์เหมือนที่เคยทำ แต่ ณ เวลานั้นชาวเมืองและทางการของเมืองไครสต์เชิร์ชต่างไม่ค่อยพอใจเขา จนเกิดการประท้วง จนถึงปี 1982 ‘สมาคมผู้กำกับหอศิลป์แห่งนิวซีแลนด์’ (New Zealand Art Gallery Directors Association) ได้กล่าวถึงพ่อมดว่า เป็นเหมือนกับศิลปะที่มีชีวิต
จนกระทั่งปี 1998 เรื่องถึงหู ‘ไมค์ มัวร์’ (Mike Moore) นายกรัฐมนตรีของนิวซีแลนด์ในเวลานั้น จึงได้เขียนจดหมายโดยตรงเพื่อเสนอและเชื้อเชิญให้เขาทำหน้าที่พ่อมดแห่งนิวซีแลนด์อย่างเป็นทางการ
นับแต่นั้นมา พ่อมดจึงได้รับหน้าที่ ‘พ่อมดแห่งนิวซีแลนด์’ โดยทำหน้าที่หลัก ๆ คือ การส่งเสริมการท่องเที่ยวให้กับเมืองไครสต์เชิร์ช ด้วยการร่ายมนต์และแสดงมายากลให้กับชาวเมืองและนักท่องเที่ยว อีกทั้งยังออกเดินทางไปทั่วประเทศ รวมทั้งประเทศออสเตรเลีย เพื่อทำหน้าที่ร่ายมนต์ขอฝนในยามฤดูแล้งอีกด้วย โดยจะได้รับค่าตอบแทน 16,000 เหรียญดอลลาร์สหรัฐฯ หรือประมาณ 390,000 บาทต่อปี
เขามักจะปรากฏตัวต่อสาธารณชนด้วยชุดพ่อมด ถือไม้เท้าและสวมหมวกพ่อมด และทำหน้าที่อยู่ที่บริเวณจัตุรัส ‘Cathedral Square’ อยู่บ่อย ๆ จนทำให้ชาวเมืองจำได้ และเขายังได้รับเครื่องราชอิสริยาภรณ์จากสมเด็จพระราชินีนาถเอลิซาเบ็๋ธที่ 2 ในปี 2009 และแน่นอนว่า ผู้คนในเมืองไครสต์เชิร์ชต่างรู้จักและคุ้นเคยกับเขาเป็นอย่างดี
แต่แล้วพลังเวทย์ก็มีอันสิ้นสุด เมื่อทางสภาแห่งเมืองไครสต์เชิร์ชได้ตัดสินใจที่จะหยุดจ้าง และหยุดจ่ายเงินให้กับพ่อมดคนนี้ ด้วยเหตุผลว่า ภาพลักษณ์พ่อมดของเขาดูไม่เหมาะสมกับภาพลักษณ์ของเมือง และการส่งเสริมภาพลักษณ์ในเชิงการท่องเที่ยวที่กำลังเปลี่ยนไป
โดย ‘ลินด์ แมกเคลแลนด์’ (Lynn McClelland) โฆษกของสภาเมืองไครสต์เชิร์ชได้กล่าวย้ำในจดหมายว่า นี่เป็นการตัดสินใจที่ลำบากอย่างยิ่ง และทางการต้องขอขอบคุณเอียน สำหรับทุกสิ่งทุกอย่างที่ทำให้กับเมืองตลอด 2 ทศวรรษที่ผ่่านมา เพราะเขาเป็นส่วนหนึ่งของประวัติศาสตร์ของเมือง และจะเป็นแบบนั้นตลอดไป
ซึ่งตลอดระยะเวลา 23 ปีที่เขาทำงานในฐานะพ่อมด เขาได้รับเงินรายได้จากทางสภาเมืองไปทั้งหมด 368,000 ดอลลาร์ หรือประมาณ 12 ล้านบาท
ในขณะทีี่เอียน หรือพ่อมด ได้กล่าวหลังจากทราบข่าวว่า เขาคิดว่าการที่สภาตัดสินใจหยุดจ้างเขา อาจเป็นเพราะไม่เห็นด้วยกับเขาอีกต่อไป เขาอ้างว่า สภาทำเหมือนกับว่าเขาไม่มีตัวตน และพยายามปฏิเสธแนวทางกระตุ้นการท่องเที่ยวที่เขาพยายามเสนอมาตลอด โดยมีรายงานว่า ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา เอียนนั้นปรากฏตัวในที่สาธารณะน้อยลง และหาตัวได้ยากกว่าเดิม
โดยเขากล่าวว่า “การเลิกจ้างครั้งนี้มันเหมือนบอกเป็นนัยว่าผมเป็นคนแก่และน่าเบื่อ พวกเขาเป็นข้าราชการที่ไม่มีจินตนาการเอาซะเลย ผมดูเป็นคนทีี่ไม่เหมือนใคร ๆ ในเมือง ทุกคนต่างชื่นชอบผม แต่พวกราชการต่างนี่แหละที่ไม่ชอบผม เพราะพวกเขาเองก็เป็นข้าราชการที่น่าเบื่อเหมือนกัน”
“แต่เมื่อพวกเขายกเลิกงานอันมีเกียรติของผมนี้ มันเหมือนกับว่าพวกเขากำลังจะแหย่รังแตนที่นี่ ตลกดี คอยดูเถอะ อีกไม่กี่เดือนข้างหน้าสนุกแน่”
ดูเหมือนว่าเขาจะโกรธเกรี้ยวที่ต้องสูญเสียงานและรายได้ไปกะทันหัน แต่เมื่อถามว่า เขาจะสาปแช่งสภาที่ทำกับเขาแบบนี้ไหม เขาตอบว่า
“ผมอยากจะให้พรมากกว่า ผมอยากให้เด็ก ๆ ทุกคนมีความฝันที่มีความสุข สุขภาพแข็งแรง แล้วก็อยากจะทำให้ข้าราชการมีความเป็นมนุษย์มากขึ้น ก็เท่านั้นเองล่ะ”
อ้างอิง | อ้างอิง | อ้างอิง | อ้างอิง
พิสูจน์อักษร : สุชยา เกษจำรัส